Papieskie pytania o kulturę medialną

Orędzie zatytułowane „Prawda, przepowiadanie i autentyczność życia w erze cyfrowej” poświęcone jest przede wszystkim portalom społecznościowym. Nowe technologie zmieniają bowiem nie tylko „sposób komunikowania”, ale komunikację samą w sobie, powodując radykalną transformację kulturową.

Z jednej strony otwierają się możliwości dla zdobywania wiedzy, zawierania relacji, budowania jedności, a z drugiej pojawiają się zagrożenia poprzez manipulację, zatracenie wyczucia samego siebie i otaczającego środowiska poprzez jakby rozpłynięcie się w czymś w rodzaju równoległego świata, w nadmiernym wtopieniu się w świat wirtualny.

Benedykt XVI podkreśla, że w tej sytuacji trzeba stawiać jasne pytania. Samemu sobie i rzeczywistości szerszej, społecznej, kulturowej. Samemu sobie o to. „kto jest «moim bliźnim» w tym nowym świecie? Czy istnieje niebezpieczeństwo bycia mniej obecnym wobec tych, których spotykam w codziennym życiu? Wobec najbliższych w rodzinie, przyjaciół? Czy istnieje ryzyko stania się «oderwanym od rzeczywistości», bo moja uwaga jest podzielona, pogrążona w «innym, wirtualnym świecie», a nie w tym, w którym faktycznie żyję, który warunkuje moją codzienność i za który jestem współodpowiedzialny? Czy mam czas i czy jestem wrażliwy na krytyczną refleksję nad tym, co dzieje się dokoła?

Pojawiają się też pytania dotyczące szerszej rzeczywistość kulturowej i społecznej, tej, która mnie otacza, aby mną nie manipulowała… „Jak każdy inny owoc geniuszu człowieka, nowe technologie komunikacji wymagają postawienia ich w służbie na rzecz integralnego dobra osoby i całej ludzkości” – pisze Papież.

Często w opinii publicznej umacnia się przekonanie, że chrześcijaństwo, a zwłaszcza Kościół, blokują postęp społeczeństw, zgłaszając zastrzeżenia co do wielu idei i tendencji forsowanych przez media oraz stojące za nimi siły ekonomiczne i ideologiczne. Papieskie orędzie skłania do postawienia pytania i zaproszenia do refleksji nad tym, co można zrobić, by przestrzeń medialna była rzeczywiście „na służbie interesu społecznego”, a nie tylko jakichś partykularnych celów.