Bóg jest Panem świata

Drodzy bracia i siostry!

Ewangelista Mateusz, który przez cały ten rok liturgiczny będzie nam towarzyszył, w liturgii dzisiejszej ukazuje początek publicznej działalności Chrystusa. Polega ona zasadniczo na głoszeniu królestwa Bożego, uzdrawianiu chorych, wykazywaniu, że królestwo jest bliskie, a wręcz już zapanowało wśród nas. Jezus zaczyna nauczać w Galilei, gdzie się wychował, regionie «peryferyjnym» w stosunku do centrum, jakim dla narodu żydowskiego jest Judea i położona na jej terenie Jerozolima. Jednakże prorok Izajasz przepowiedział, że tę właśnie ziemię, przydzieloną plemionom Zabulona i Neftalego, czeka przyszłość pełna chwały: lud pogrążony w ciemnościach miał ujrzeć wielkie światło (por. Iz 8, 23 — 9, 1), światło Chrystusa i Jego Ewangelii (por. Mt 4, 12-16). W czasach Jezusa rzymscy cesarze używali słowa «ewangelia» w odniesieniu do swoich odezw. Niezależnie od treści były one określane jako «dobre nowiny», czyli zapowiedzi ocalenia, cesarz był bowiem uważany za pana świata, a każdy jego edykt miał zwiastować dobro. Zastosowanie tego słowa do nauczania Jezusa miało zatem wydźwięk bardzo krytyczny, oznaczało, że nie cesarz, a Bóg jest Panem świata i że prawdziwą ewangelią jest Ewangelia Jezusa Chrystusa.

«Dobra nowina», którą głosi Jezus, zawiera się w następujących słowach: «Królestwo Boże — albo królestwo niebieskie — jest blisko» (Mt 4, 17; Mk 1, 15). Co to wyrażenie oznacza? Nie odnosi się na pewno do ziemskiego królestwa, istniejącego w określonym miejscu i czasie, ale głosi, że Bóg króluje, że Bóg jest Panem i że Jego panowanie jest obecne, aktualne, urzeczywistnia się. Nowość orędzia Chrystusa polega zatem na tym, że w Nim Bóg stał się bliski, króluje już pośród nas, co potwierdzają dokonywane przez Niego cuda i uzdrowienia.

Bóg króluje w świecie za pośrednictwem swojego Syna, który stał się człowiekiem, i mocą Ducha Świętego, który jest nazywany «palcem Bożym» (por. Łk 11, 20). Tam gdzie przybywa Jezus, Duch Stworzyciel daje życie i ludzie zostają wyleczeni z cielesnych i duchowych chorób. Boża władza przejawia się zatem w pełnym uzdrowieniu człowieka. Jezus chce nam ukazać w ten sposób oblicze prawdziwego Boga, Boga bliskiego, pełnego miłosierdzia dla każdej ludzkiej istoty; Boga, który obdarza nas obfitością życia, swoim życiem. Królestwo Boże jest zatem życiem, które pokonuje śmierć, światłem prawdy, które rozprasza ciemności niewiedzy i kłamstwa.

Módlmy się do Najświętszej Maryi, aby zawsze wyjednywała Kościołowi taką samą pasję w dążeniu do królestwa Bożego, jaka kierowała Jezusem Chrystusem, kiedy wypełniał swoją misję: pasję dla Boga, dla Jego królowania miłości i życia; pasję dla człowieka spotykanego w prawdzie i pragnienie, by dać mu najcenniejszy skarb — miłość Boga, jego Stworzyciela i Ojca.

Miesiąc Pokoju

Pozdrawiam z wielką sympatią dzieci i młodzież z rzymskiej Akcji Katolickiej, które jak co roku przyszły tu na zakończenie Miesiąca Pokoju, razem z Kardynałem Wikariuszem, rodzicami i wychowawcami. Dwoje z nich jest tu ze mną, przekazały mi przesłanie, którego wysłuchaliście, i za chwilę pomogą mi wypuścić dwie gołębice, symbol pokoju. Drodzy mali przyjaciele, wiem, że działacie na rzecz waszych rówieśników, którzy cierpią z powodu wojny i ubóstwa. Idźcie dalej drogą, którą wskazał nam Jezus, abyśmy budowali prawdziwy pokój! Wszyscy razem chcemy pomóc ubogim dzieciom na świecie. Nasz marsz pokoju wciąż trwa: nie tylko dziś czy w tym miesiącu, ale zawsze. Pan nam pomaga i jest z nami.

Światowy Dzień Chorych na Trąd

Dziś obchodzony jest Światowy Dzień Chorych na Trąd, którego inicjatorem był 55 lat temu Raoul Follereau. Wszystkie osoby, które cierpią na tę chorobę, serdecznie pozdrawiam i zapewniam o specjalnej modlitwie, którą obejmuję także wszystkich, którzy na różne sposoby im pomagają, zwłaszcza wolontariuszy ze Stowarzyszenia Przyjaciół Raoula Follereau.

List o wychowaniu

W zeszły poniedziałek, 21 stycznia, skierowałem do diecezji rzymskiej i do miasta list o pilnej potrzebie wychowania. Chciałem w ten sposób wnieść własny wkład w dzieło formacji nowych pokoleń, trudne zadanie o zasadniczym znaczeniu dla przyszłości naszego miasta. W sobotę 23 stycznia spotkam się w Watykanie na specjalnej audiencji ze wszystkimi, których bezpośrednio dotyczy to wielkie wyzwanie, jakim jest wychowanie — z wychowawcami i tymi, którzy się kształcą: dziećmi, dorastającą młodzieżą i ludźmi młodymi — i symbolicznie przekażę im ten list.

Benedykt XVI