Franciszek do anglikanów: pomagajmy sobie nawzajem

(fot. PAP / EPA / TONY GENTILE / POOL)

8 lat temu

KAI / ml

Pomagajmy sobie nawzajem, by wymagania Ewangelii zawsze były w centrum i abyśmy konkretnie poświęcali się tej misji - powiedział Franciszek przyjmując dziś rano arcybiskupa Canterbury, Justina Welby oraz prymasów prowincji anglikańskich.

Przybyli oni do Rzymu na uroczystości upamiętniające 50.lecia spotkania bł. Pawła VI z ówczesnym Arcybiskupem Canterbury, Michaelem Ramseyem oraz utworzenia Centrum Anglikańskiego w Rzymie.

Oto tekst papieskiego przemówienia w tłumaczeniu na język polski:

Wasza Miłość,

Drodzy bracia i siostry w Chrystusie.

Dziękuję za waszą obecność. Pięknym znakiem braterstwa jest spotkanie z prymasami tak wielu prowincji Wspólnoty Anglikańskiej wraz z Waszą Miłością tutaj w Rzymie. Uroczyście obchodziliśmy 50. rocznicę historycznego spotkania błogosławionego Pawła VI i Arcybiskupa Michaela Ramseya. Przyniosło ono wiele owoców: wystarczy pomyśleć o narodzinach Centrum Anglikańskiego w Rzymie, mianowaniu stałego przedstawiciela Arcybiskupa przy Stolicy Apostolskiej i rozpoczęciu naszego dialogu teologicznego, którego znakiem jest tom zawierający pięć dokumentów drugiej fazy ARCIC (1982-2005) [Międzynarodowej Komisji Anglikańsko-Rzymskokatolickiej]. Dzieląc wspólnie te owoce, pamiętamy, że pochodzą one z drzewa, które ma swoje korzenie w spotkaniu przed 50 laty.

Kiedy zastanawiam się nad kontynuacją naszej wspólnej drogi przychodzą mi na myśl trzy słowa: modlitwa, świadectwo, misja.

Modlitwa: wczoraj sprawowaliśmy Nieszpory, dziś rano modliliście się tutaj, na grobie Apostoła Piotra: niestrudzenie i uporczywie wspólnie prośmy Pana o dar jedności.

Świadectwo: te 50 lat spotkań i wymiany, a także refleksji i wspólnych tekstów mówią nam o chrześcijanach, którzy ze względu na wiarę i z wiarą słuchali siebie nawzajem, dzieląc czas i siły. Wzrosło przekonanie, że ekumenizm nigdy nie jest zubożeniem, lecz bogactwem. Dojrzała pewność, że cokolwiek Duch zasiał w drugim wytwarza wspólny plon. Doceniajmy to dziedzictwo i czujmy się każdego dnia wezwani, aby tak jak prosił Jezus, dawać światu świadectwo miłości i jedności między nami (por. J 15,12; 17,21).

Misja: na wszystko jest czas (por. Koh 3,1) a to jest czas, kiedy Pan wzywa nas w sposób szczególny, by wyjść z naszych ograniczeń i naszych środowisk, aby zanieść Jego miłość miłosierną światu spragnionemu pokoju. Pomagajmy sobie nawzajem, by wymagania Ewangelii zawsze były w centrum i abyśmy konkretnie poświęcali się tej misji. Dziękuję.