Kościół jest domem wszystkich narodów

Drodzy bracia i siostry!

Liturgia dzisiejszej niedzieli zwraca się do nas, chrześcijan, a jednocześnie do każdego mężczyzny i każdej kobiety, z podwójnym pytaniem, które Jezus zadał kiedyś uczniom. Najpierw zapytał: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?» (Mt 16, 13). Oni odpowiedzieli, że jedni za wskrzeszonego Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, Jeremiasza lub jednego z proroków.

Wtedy Pan zwrócił się bezpośrednio do Dwunastu: «A wy za kogo Mnie uważacie?» W imieniu wszystkich stanowczo i z zapałem przemówił Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego». Od tamtej chwili Kościół wciąż powtarza to uroczyste wyznanie wiary. Dziś my także chcemy wyznać z głębokim przekonaniem: Tak, Jezu, Ty jesteś Chrystus, Syn Boga żywego! Czynimy to świadomi, że Chrystus jest prawdziwym «skarbem», dla którego warto poświęcić wszystko; On jest przyjacielem, który nigdy nas nie opuszcza, bo zna najgłębsze pragnienia naszego serca. Jezus jest «Synem Boga żywego», obiecanym Mesjaszem, który przyszedł na ziemię, aby ofiarować ludzkości zbawienie i zaspokoić pragnienie życia i miłości, będące pragnieniem każdej ludzkiej istoty. Jak wiele korzyści przyniosłoby ludzkości przyjęcie tego przesłania, które daje radość i pokój!

«Ty jesteś Chrystus, Syn Boga żywego». Na to natchnione wyznanie wiary Piotra Jezus odpowiada: «Ty jesteś Piotr [Opoka], i na tej Opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego» (Mt 16, 18-19). Po raz pierwszy Jezus mówi o Kościele, którego misją jest urzeczywistnianie wielkiego planu Bożego, by w Chrystusie zjednoczyć całą ludzkość w jedną rodzinę. Misją Piotra i jego następców jest właśnie służenie owej jedności jedynego Kościoła Bożego, złożonego z Żydów i pogan ze wszystkich narodów; jego nieodzowna posługa ma sprawić, że Kościół nie będzie się utożsamiał z jednym narodem, jedną kulturą, ale będzie Kościołem wszystkich ludów, by uobecniać pokój Boga i odnawiającą moc Jego miłości pośród ludzi, między którymi panują niezliczone podziały i konflikty. Właśnie służenie wewnętrznej jedności, którą rodzi pokój Boży, jedności tych, którzy w Jezusie Chrystusie stali się braćmi i siostrami, jest szczególną misją papieża, Biskupa Rzymu i następcy Piotra.

W obliczu ogromnej odpowiedzialności, która wiąże się z tym zadaniem, uświadamiam sobie coraz bardziej wagę i znaczenie posługi Kościołowi i światu, jaką Pan mi powierzył. Dlatego proszę was, bracia i siostry o wspieranie mnie modlitwą, abyśmy dochowując wierności Chrystusowi, mogli razem głosić Go i dawać świadectwo o Jego obecności w naszych czasach. Niech wyprosi nam tę łaskę Maryja, do której z ufnością zwracamy się jako do Matki Kościoła i Gwiazdy Ewangelizacji.

Apel o zaufanie i współpracę we wspólnocie międzynarodowej

W ostatnich tygodniach budzi żywy niepokój coraz bardziej napięta sytuacja międzynarodowa. Z goryczą musimy przyznać, że istnieje niebezpieczeństwo stopniowego pogarszania się klimatu zaufania i współpracy między narodami, który powinien cechować ich stosunki. Czy można zapomnieć w tych okolicznościach o trudzie, z jakim ludzkość kształtowała wspólną świadomość, że jest «rodziną narodów», którą Jan Paweł II wskazał jako ideał na forum Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych? Świadomość, że łączy nas wspólny los, z gruntu transcendentny (por. Orędzie na Światowy Dzień Pokoju, 1 stycznia 2006 r., n. 6), należy pogłębiać, by uniknąć ryzyka nawrotu nacjonalistycznych konfliktów, które w innych okresach historii przyniosły tragiczne konsekwencje. Ostatnie wydarzenia osłabiły ufność wielu ludzi, że tego typu doświadczenia należą wyłącznie do przeszłości. Nie trzeba jednak ulegać pesymizmowi. Trzeba raczej usilnie zabiegać o to, aby nikt nie uległ pokusie stosowania starych metod dla przezwyciężenia nowych sytuacji. Należy odrzucić przemoc! Moralna siła prawa, uczciwe i przejrzyste negocjacje, mające na celu położenie kresu sporom — poczynając od kwestii dotyczących związku między integralnością terytorialną i samostanowieniem narodów — wierność danemu słowu, dążenie do wspólnego dobra: oto niektóre z głównych dróg, którymi w sposób wytrwały i twórczy trzeba iść, by budować owocne i szczere relacje i zapewnić współczesnym i przyszłym pokoleniom zgodę oraz postęp moralny i obywatelski! Wyrażajmy te myśli i pragnienia w modlitwie, aby wszyscy członkowie wspólnoty międzynarodowej, a zwłaszcza ci, na których spoczywa szczególna odpowiedzialność, podejmowali wielkoduszne działania, by znów przeważyły racje pokoju i sprawiedliwości. Niech Maryja, Królowa Pokoju, wstawia się za nami!

Po polsku:

Pozdrawiam Polaków. Dzisiejsza Ewangelia przypomina wyznanie Piotra: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego» (Mt 16, 16). Oto fundament naszej wiary: Jezus Chrystus, Boży Syn, stał się Człowiekiem, umarł i zmartwychwstał dla naszego zbawienia. Niech ta prawda kształtuje nasze życie, abyśmy mieli udział w Jego chwale. Niech Bóg wam błogosławi!

Benedykt XVI