Kościół wskazuje drogę do Jezusa

Drodzy bracia i siostry!

Z radością — mimo deszczu — świętujemy dziś uroczystość Objawienia Pańskiego, czyli ukazania Jezusa narodom całego świata, reprezentowanym przez Mędrców, którzy przybyli ze Wschodu, aby oddać pokłon Królowi żydowskiemu. Obserwując zjawiska astronomiczne, ci tajemniczy mężowie zauważyli wzejście nowej gwiazdy i, dzięki wiedzy zaczerpniętej również ze starożytnych proroctw, rozpoznali w niej znak, że narodził się Mesjasz, potomek Dawida (por. Mt 2, 1-12). Tak więc od pierwszej chwili, gdy pojawia się światło Chrystusa, zaczyna przyciągać do siebie ludzi, «w których sobie upodobał» (por. Łk 2, 14), niezależnie od języka, narodowości i kultury. To moc Ducha Świętego pobudza serca i umysły do poszukiwania prawdy, piękna, sprawiedliwości, pokoju. Mówi o tym sługa Boży Jan Paweł II w Encyklice Fides et ratio: «człowiek znajduje się na drodze poszukiwania, którego ludzkimi siłami nie można zakończyć: poszukuje prawdy oraz poszukuje osoby, której mógłby zawierzyć» (n. 33): i jedną, i drugą Mędrcy znaleźli w Dzieciątku z Betlejem. Ludzie z wszystkich pokoleń potrzebują wskazówek na drodze swojego pielgrzymowania: za którą gwiazdą możemy zatem pójść? Gwiazda, która wskazywała drogę Mędrcom, «zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię» (Mt 2, 9), spełniła swoją funkcję, ale jej duchowe światło jest wciąż obecne w słowie Ewangelii, mogącym również dziś zaprowadzić każdego człowieka do Jezusa. To słowo, które nie jest niczym innym jak odzwierciedleniem Chrystusa, prawdziwego człowieka i prawdziwego Boga, jest w sposób autorytatywny powtarzane przez Kościół każdemu dobrze usposobionemu człowiekowi. A zatem również Kościół pełni w stosunku do ludzkości misję gwiazdy. To samo można też powiedzieć w odniesieniu do każdego chrześcijanina, jego powołaniem jest bowiem oświecać drogę braciom i siostrom słowem i świadectwem życia. Jakże zatem ważne jest, abyśmy byli wierni naszemu powołaniu my, chrześcijanie! Każdy prawdziwy wierzący idzie zawsze własnym indywidualnym szlakiem wiary, a jednocześnie dzięki małemu wewnętrznemu światłu, które w sobie niesie, może i musi pomagać tym, którym w jego otoczeniu być może nie udaje się znaleźć drogi wiodącej do Chrystusa.

Przed odmówieniem modlitwy «Anioł Pański» składam najserdeczniejsze życzenia braciom i siostrom z Kościołów wschodnich, którzy jutro, zgodnie z kalendarzem juliańskim, będą obchodzili Boże Narodzenie: to wielka radość dzielić z innymi sprawowanie tajemnic wiary w różnorodnym bogactwie rytów, będących świadectwem dwutysięcznej historii Kościoła. Razem ze Wspólnotami chrześcijańskiego Wschodu, otaczającymi wielką czcią Świętą Matkę Boga, prosimy Maryję o opiekę nad Kościołem powszechnym, aby szerzył na całym świecie Ewangelię Chrystusa, Lumen gentium, Światłość wszystkich narodów.

Światowy Dzień Misyjny Dzieci

Dziś obchodzimy Światowy Dzień Misyjny Dzieci. Od ponad 160 lat z inicjatywy francuskiego biskupa Charles'a de Forbina Jansona dziecięctwo Jezusa stało się ikoną zaangażowania dzieci chrześcijańskich, które wspomagają misję ewangelizacyjną Kościoła modlitwą, wyrzeczeniami i konkretnymi wyrazami solidarności. Tysiące dzieci wspomagają w potrzebie inne dzieci, powodowane miłością, którą Syn Boży, stając się dzieckiem, przyniósł na ziemię. Dziękuję także tym dzieciom i modlę się, aby zawsze były misjonarzami Ewangelii. Dziękuję ich opiekunom, którzy je prowadzą drogą wielkoduszności, braterstwa, radosnej wiary rodzącej nadzieję.

Benedykt XVI