Królestwo Boże w świecie jest siłą miłości i wolności

Drodzy bracia i siostry!

Dziś, w trzecią niedzielę października, obchodzony jest Światowy Dzień Misyjny, który z mocą przypomina każdej wspólnocie kościelnej i każdemu chrześcijaninowi o 0bowiązku głoszenia wszystkim Ewangelii i dawania o niej świadectwa zwłaszcza tym, którzy jej jeszcze nie znają. Pisząc orędzie na tę okazję, nawiązałem do słów z księgi Apokalipsy, które z kolei pochodzą z proroctwa Izajasza: «w Jego świetle będą chodziły narody» (Ap 21, 24). Światłem, o którym mowa, jest światło Boga, objawione przez Mesjasza i odbijające się na obliczu Kościoła, przedstawionego jako nowe Jeruzalem, cudowne miasto, gdzie lśni pełnym blaskiem chwała Boga. To światło Ewangelii, które wskazuje ludom drogę prowadzącą w kierunku stworzenia jednej wielkiej rodziny, żyjącej w sprawiedliwości i pokoju, pod ojcowską opieką jednego Boga, dobrego i miłosiernego. Kościół istnieje, by głosić to orędzie nadziei całej ludzkości, której w naszych czasach «nieobce są wspaniałe osiągnięcia, ale która, jak się wydaje, zatraciła sens spraw ostatecznych i samego istnienia» (Jan Paweł II, encyklika Redemptoris missio, 2).

W październiku, zwłaszcza w tę niedzielę, Kościół powszechny uwydatnia swoje powołanie misyjne. Jest prowadzony przez Ducha Świętego i wie, że został powołany, by kontynuować dzieło samego Jezusa, głosząc Ewangelię królestwa Bożego, które jest «sprawiedliwością, pokojem i radością w Duchu Świętym» (por. Rz 14, 17). To królestwo jest już obecne w świecie jako siła miłości, wolności, solidarności, poszanowania godności każdego człowieka, a wspólnota kościelna odczuwa w sercu pilną potrzebę pracy nad tym, by panowanie Chrystusa w pełni się urzeczywistniło. Wszystkie jej członki i organy współdziałają w realizacji tego projektu, zgodnie z różnymi stanami życia i charyzmatami. W tym Światowym Dniu Misyjnym pragnę przypomnieć misjonarzy i misjonarki — kapłanów, zakonników i zakonnice oraz świeckich wolontariuszy, którzy poświęcają swoje życie, by nieść Ewangelię światu, nie bacząc na niewygody i trudności, a niekiedy autentyczne prześladowania. Myślę tu m.in. o ks. Ruggerze Ruvoletcie, kapłanie fidei donum, zabitym niedawno w Brazylii, o o. Michaelu Sinnotcie, zakonniku porwanym kilka dni temu na Filipinach. Czyż można zapomnieć o skrajnym poświęceniu i miłości do Chrystusa i do Jego Kościoła, których świadectwem są wypowiedzi na Synodzie Biskupów poświęconym Afryce? Dziękuję Papieskim Dziełom Misyjnym za cenną posługę na rzecz organizacji i formacji misyjnej. Zachęcam również wszystkich chrześcijan, by dzieląc się dobrami materialnymi i duchowymi, pomagali młodym Kościołom w krajach najuboższych.

Drodzy przyjaciele, dziś, 18 października, wspominamy również św. Łukasza, który oprócz Ewangelii napisał także Dzieje Apostolskie, by opowiedzieć o tym, jak orędzie chrześcijańskie szerzyło się aż po krańce znanego wówczas świata. Prośmy go, a także św. Franciszka Ksawerego i św. Teresę od Dzieciątka Jezus, patronów misji, oraz Najświętszą Maryję Pannę o wstawiennictwo, aby Kościół mógł dalej rozlewać światło Chrystusa wśród wszystkich ludów. Proszę was także o modlitwę w intencji Specjalnego Zgromadzenia Synodu Biskupów poświęconego Afryce, które odbywa się w tych dniach tu, w Watykanie.

Benedykt XVI