Męczeństwo jest znakiem jedności Kościoła

Drodzy bracia i siostry!

Z radością obchodzimy liturgiczną uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła, święto, które jest związane z dwutysiącletnią historią ludu chrześcijańskiego. Są oni nazywani filarami rodzącego się Kościoła. Będąc wybitnymi świadkami wiary, szerzyli królestwo Boże dzięki rozmaitym darom i na wzór Boskiego Mistrza swoje głoszenie Ewangelii przypieczętowali krwią. Ich męczeństwo jest znakiem jedności Kościoła, jak mówi św. Augustyn: «W jednym i tym samym dniu czcimy obydwu Apostołów. Bowiem oni także stanowili jedno. Chociaż ponieśli śmierć męczeńską w różnych dniach, stanowili jedno. Piotr najpierw, za nim Paweł» (Kazanie 295, 8: PL 38, 1352).

Wymownym znakiem ofiary Piotra jest Bazylika Watykańska i ten plac, tak ważne dla chrześcijaństwa. W naszym mieście zachowały się także istotne ślady męczeństwa Pawła, zwłaszcza poświęcona mu bazylika przy Via Ostiense. W dzieje Rzymu wpisane są ślady życia i chwalebnej śmierci skromnego rybaka z Galilei i Apostoła Narodów, których słusznie wybrał sobie na patronów. Wspominając ich jaśniejące świadectwo, wspominamy chwalebne początki Kościoła, który w Rzymie wierzy, modli się i głosi Chrystusa Odkupiciela. Ale święci Piotr i Paweł jaśnieją nie tylko na niebie Rzymu, ale także w sercach wszystkich wierzących, którzy oświeceni ich nauczaniem i ich przykładem, w każdej części świata idą drogą wiary, nadziei i miłości.

Wspólnota chrześcijańska, wspierana na tej drodze zbawienia przez obecność Ducha Boga żywego, czuje się zachęcana do tego, by podążać — silna i pogodna — drogą wierności Chrystusowi i głoszenia Jego Ewangelii ludziom wszystkich czasów. W tę owocną drogę duchową i misyjną wpisuje się również wręczenie paliuszy arcybiskupom metropolitom, czego dokonałem dziś rano w bazylice. Jest to zawsze wymowny obrzęd, podkreślający wewnętrzną jedność pasterzy z Następcą Piotra i silną więź, która łączy nas z tradycją apostolską. Jest to podwójny skarb świętości, w którym wyraża się zarazem jedność i katolickość Kościoła: skarb cenny, który trzeba odkryć i żyć nim z odnowionym entuzjazmem i stałym zaangażowaniem.

Drodzy pielgrzymi, którzy przybyliście tutaj ze wszystkich stron świata! W tym świątecznym dniu módlmy się słowami liturgii wschodniej: «Chwała niech będzie Piotrowi i Pawłowi — tym dwom wielkim światłom Kościoła; świecą oni na firmamencie wiary». W tej atmosferze pragnę skierować szczególne pozdrowienie do delegacji Patriarchatu Konstantynopola, która jak co roku przybyła, aby uczestniczyć w tych naszych tradycyjnych uroczystościach. Niech Najświętsza Panna prowadzi wszystkich wierzących w Chrystusa do upragnionej pełnej jedności!

Po polsku:

W tym uroczystym dniu pozdrawiam bardzo serdecznie nowych arcybiskupów metropolitów polskich, którzy rano otrzymali paliusze. Pozdrawiam również wiernych, którzy towarzyszą im swoją obecnością i modlitwą. Niech święci Apostołowie — Piotr, Skała, na której Chrystus zbudował swój Kościół, i Paweł, Apostoł Narodów — wspierają ich pasterską posługę, by prowadzili powierzone im wspólnoty zgodnie z wolą Bożą. Nowym metropolitom i wam wszystkim z serca błogosławię.

Benedykt XVI