Odkryjmy piękno nawrócenia

Drodzy Bracia i Siostry!

Odczytywany w tę trzecią niedzielę Wielkiego Postu fragment Ewangelii św. Łukasza przytacza komentarz Jezusa odnośnie do dwóch współczesnych Mu wydarzeń. Pierwszym jest bunt Galilejczyków, krwawo stłumiony przez Piłata. Drugim — zawalenie się wieży w Jerozolimie, które spowodowało śmierć 18 osób. Te dwa tragiczne zdarzenia różniły się od siebie tym, że jedno było spowodowane przez człowieka, a drugie przypadkowe. Według mentalności tamtych czasów, nieszczęścia spadały na ludzi z powodu jakiegoś wielkiego przewinienia. Jezus natomiast mówi: «Czyż myślicie, że ci Galilejczycy byli większymi grzesznikami niż inni mieszkańcy Galilei (...)? Albo (...), że owych osiemnastu (...) było większymi winowajcami niż inni mieszkańcy Jeruzalem?» (Łk 13, 2, 4). I w obydwu przypadkach kończy słowami: «Bynajmniej, powiadam wam, lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy tak samo zginiecie» (13, 3. 5).

Oto zatem kwestia, na którą Jezus chce zwrócić uwagę swoich słuchaczy: konieczność nawrócenia. Nie mówi o tym w kategoriach moralnych, lecz w sposób realistyczny, jako o jedynej właściwej odpowiedzi na wydarzenia, które podważają pewniki człowieka. W obliczu pewnych nieszczęść na nic się zdaje zrzucanie winy na ofiary — przestrzega. Prawdziwa mądrość polega raczej na tym, by uznać nietrwałość istnienia i zachować się odpowiedzialnie: wejść na drogę pokuty i poprawy życia. To jest mądrość, to jest najskuteczniejsza odpowiedź na zło, w każdym wymiarze — międzyludzkim, społecznym i międzynarodowym. Chrystus zachęca, aby odpowiadać na zło, robiąc głęboki rachunek sumienia i postanawiając oczyścić własne życie. W przeciwnym wypadku — mówi — zginiemy, wszyscy zginiemy w ten sam sposób. W istocie, ostatecznym przeznaczeniem wszystkich osób i społeczeństw, które żyją nigdy nie poddając krytyce swego postępowania, jest zguba. Nawrócenie natomiast, choć nie chroni przed kłopotami i nieszczęściami, pozwala poradzić sobie z nimi w inny «sposób». Przede wszystkim pomaga zapobiec złu, zażegnując niektóre niebezpieczeństwa. A w każdym razie pozwala zwyciężyć zło dobrem, jeśli nie zawsze w sferze faktów — które niekiedy są niezależne od naszej woli — to niewątpliwie w sferze duchowej. Krótko mówiąc: nawrócenie zwalcza zło u jego korzenia, którym jest grzech, choć nie zawsze można uniknąć jego następstw.

Prośmy Najświętszą Maryję, aby nam towarzyszyła i wspierała nas na wielkopostnej drodze, aby pomagała każdemu chrześcijaninowi odkryć wielkość, powiedziałbym piękno, nawrócenia. Niech nam pomoże zrozumieć, że pokuta i poprawa własnego postępowania to nie zwykły moralizm, lecz najskuteczniejsza droga, aby ulepszyć samych siebie i społeczeństwo. Bardzo dobrze wyraża to trafne powiedzenie: lepiej zapalić zapałkę niż przeklinać ciemności.

Benedykt XVI