"Życzę, by głęboka jedność, którą pragniecie pogłębiać każdego dnia w obrębie Kościoła katolickiego, pomogła wam budować mosty braterstwa również z innymi Kościołami i wspólnotami kościelnymi na Ukrainie oraz w innych miejscach, gdzie obecne są wasze wspólnoty" - powiedział papież spotykając się z pielgrzymami Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego.
Przybyli oni do Rzymu z okazji 50 rocznicy umieszczenia w bazylice watykańskiej ciała św. Jozafata Kuncewicza. Jest on szczególnie czczony przez grekokatolików na Ukrainie i Białorusi. Pielgrzymce 3 tys. wiernych przewodniczy arcybiskup większy kijowsko-halicki pielgrzymami Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego, Swiatosław Szewczuk.
Papież Franciszek przypomniał, iż Paweł VI postanowił 22 listopada 1963 roku, aby ciało św. Jozafata zostało umieszczone pod ołtarzem poświęconym św. Bazylemu Wielkiemu, w pobliżu grobu św. Piotra. Dodał, iż św. Jozafat przeprowadził reformę zakonu bazylianów, która doprowadziła do powstania Bazyliańskiego Zakonu Świętego Jozafata oraz zaangażował się ze wszystkich sił na rzecz jedności Kościoła pod przewodnictwem Piotra.
Podkreślił, że życie św. Jozafata mówi nam o komunii świętych i wspólnocie życia wszystkich należących do Chrystusa. Zachęcił, aby każdy aspekt życia chrześcijańskiego przeniknięty był pragnieniem wspólnego budowania, współpracy, uczenia się jedni od drugich, wspólnego świadczenia wiary. Wskazał, że owo pragnienie jedności powinno nas pobudzać, by starać się zrozumieć drugiego, szanować go, a także przyjąć i dać braterskie upomnienie.
"Drodzy bracia i siostry, najlepszym sposobem, by uczcić św. Jozafata jest miłowanie się między nami i służenie jedności Kościoła. Niech nas w tym wspiera także odważne świadectwo tak wielu męczenników czasów najnowszych, którzy stanowią wielkie bogactwo i wielką pociechę dla waszego Kościoła. Życzę, by głęboka jedność, którą pragniecie pogłębiać każdego dnia w obrębie Kościoła katolickiego, pomogła wam budować mosty braterstwa również z innymi Kościołami i wspólnotami kościelnymi na Ukrainie oraz w innych miejscach, gdzie obecne są wasze wspólnoty" - powiedział greckokatolickim pielgrzymom papież Franciszek.
Przed spotkaniem z Ojcem Świętym pielgrzymi przybyli z Ukrainy i Białorusi uczestniczyli w Świętej Liturgii, której przy ołtarzu Konfesji św. Piotra przewodniczył wraz z abp Szewczukiem prefekt Kongregacji dal Kościołów Wschodnich, kard. Leonardo Sandri. Koncelebrowali ją biskupi greckokatoliccy, towarzyszący pielgrzymom przybyłym z Ukrainy i Białorusi.
Św. Jozafat Kuncewicz (1584-1623) pochodził z rodziny prawosławnej we Włodzimierzu Wołyńskim. Podczas pobytu na studiach w Wilnie zainteresował się Unią Brzeską i za poradą jezuitów w 1604 r. przeszedł do niej, wstępując jednocześnie do bazylianów. Po przyjęciu w 5 lat później święceń kapłańskich działał energicznie na rzecz Unii i zakładał nowe klasztory bazyliańskie w Wielkim Księstwie Litewskim oraz prowadził ożywioną pracę charytatywną.
W 1617 r. został biskupem-koadiutorem Połocka, a po śmierci abp Gedeona Brolnickiego objął rządy w tej archidiecezji. Rozwinął wówczas szeroką działalność duszpasterską, oświatowo-formacyjną, administracyjną, kaznodziejską. Opracował katechizm unicki, domagał się dla swego duchowieństwa takich samych praw i przywilejów, jakie przysługiwały księżom łacińskim.
W następstwie tej niezwykle aktywnej działalności niemal cała archidiecezja połocka i okoliczne ziemie przyjęły Unię, co wkrótce ściągnęło nań prześladowania ze strony prawosławnych, oskarżających go m.in. o próbę wynarodowienia miejscowej ludności. Doszło do zamieszek ulicznych, które nasiliły się zwłaszcza podczas jego nieobecności, gdy przebywał na obradach sejmu w Warszawie w 1621.
12 listopada 1623, gdy przebywał w Witebsku, napadła nań grupa fanatyków, podburzanych przez księży prawosławnych i w okrutny sposób zamordowała go, a ciało wrzuciła do Dźwiny. Po kilku dniach wydobyto je i złożono w katedrze w Połocku.
Błogosławionym ogłosił go w 1643 r. Urban VIII, a świętym - Pius IX w 1867 r. Relikwie świętego męczennika długo nie zaznały spokoju. Najpierw złożono je w katedrze połockiej, ale w okresie rozbiorów, w obawie przed profanacją ze strony władz carskich i przeciwników unii, ukrywano je w kilku miejscach na Litwie i Białorusi. W roku 1916 umieszczono je w wiedeńskim kościele bazylianów, a stamtąd w 1949 r. przewieziono je do bazyliki św. Piotra w Rzymie, gdzie spoczywają do dziś.
Skomentuj artykuł