Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 12 grudnia 1999

1. Liturgia wzywa nas dziś do radości, ponieważ «Pan jest blisko!» (Flp 4, 5). Bliskie jest już Jego narodzenie i stajemy na progu Wielkiego Jubileuszu, który będzie jak gdyby całorocznym świętem tajemnicy wcielenia, obchodzonym w dwa tysiące lat po przyjściu na świat Syna Bożego w uniżeniu naszej ludzkiej natury.

Sam Chrystus wskazuje motywy tej radości słowami proroka Izajasza: «Duch Pański spoczywa na Mnie — ogłasza — ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi» (Łk 4, 18; por. Iz 61, 1). W wigilię nowego tysiąclecia Kościół znów ogłasza to orędzie nadziei i obwieszcza «rok łaski Pańskiej» (Iz 61, 2), wzywając wszystkich, aby obficie czerpali z samego źródła łaski — z Jezusa Chrystusa, Boga-Człowieka, Odkupiciela człowieka i Pana historii.

2. Jednym z przejawów tego radosnego oczekiwania na Boże Narodzenie jest ludowy zwyczaj przygotowywania szopek przez rodziny. W tych dniach w chrześcijańskich domach umieszcza się w wybranym miejscu różne figurki, pozostawiając między Maryją i Józefem wolną przestrzeń dla Dzieciątka. Myśląc o wszystkich chrześcijańskich rodzinach przygotowujących swoje szopki, z serca błogosławię wam, drodzy chłopcy i dziewczęta Rzymu, którzy przybyliście tu w licznej grupie, zorganizowanej przez Centrum Oratoriów Rzymskich, i przynieśliście figurki Dzieciątka. Niech bliskie już Boże Narodzenie, początek Wielkiego Jubileuszu, skłoni wszystkich wierzących na całym świecie do przygotowania godnego mieszkania dla Chrystusa.

Z myślą o tym, aby w każdej dzielnicy było więcej miejsc kultu otwartych dla wiernych, w diecezji rzymskiej obchodzony jest dzisiaj dzień modlitwy i zbierania ofiar na budowę nowych kościołów na peryferiach miasta. Dziękując tym, którzy w minionych latach współdziałali z tą inicjatywą, ufam, że w rejonach, gdzie dotychczas nie ma świątyni, jak najszybciej będzie mógł powstać kościół wraz z budynkami parafialnymi, aby stać się prawdziwym centrum życia duchowego i wspólnotowego dla wielu osób i rodzin.

3. Na tej drodze wiodącej ku Świętej Nocy towarzyszy nam Maryja — Ta, która strzeże tajemnicy radości. Jej Niepokalane Serce pełne jest radosnego oczekiwania na przyjście Boga i na spełnienie Jego obietnic.

W szopce postać Maryi przyciąga naszą szczególną uwagę. Widzimy w Niej obraz matek, które przygotowują się do wydania na świat dziecka. Rozpoznajemy w Niej wszystkie kobiety, które z miłością i troską przyjmują wielką tajemnicę życia. Niech Matka Pana pomoże nam przygotować się na Boże Narodzenie i otworzyć serca na przyjęcie Jezusa.