Wiara nie może być zepchnięta do sfery czysto prywatnej (19.05.2005)

Wiara nie może być zepchnięta do sfery czysto prywatnej

List Benedykta XVI do biskupów hiszpańskich

Drodzy Bracia w biskupstwie, drodzy Diakoni i Kapłani, Zakonnicy, Zakonnice i wierni Katolicy hiszpańscy!

Z radością kieruję do was serdeczne pozdrowienie i przyłączam się duchowo do waszej narodowej pielgrzymki do sanktuarium Najświętszej Maryi Panny del Pilar w Saragossie, gdzie udacie się, by upamiętnić 150. rocznicę ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu i odnowić poświęcenie Hiszpanii Niepokalanemu Sercu Maryi sprzed pięćdziesięciu lat.

1. W czasie tej pielgrzymki pragniecie zgłębiać przedziwne misterium Maryi i pogłębiać refleksję nad jego niewyczerpanym bogactwem z punktu widzenia powołania każdego chrześcijanina do świętości.

Fakt, że Rok Niepokalanej zbiega się z Rokiem Eucharystii, pozwala nam lepiej poznawać Chrystusa w szkole Maryi. Kontemplujemy Ją jako «Niewiastę Eucharystii», a Ona prowadzi nas na spotkanie ze swym Synem, który pozostaje z nami «przez wszystkie dni, aż do skończenia świata» (Mt 28, 20), zwłaszcza w Najświętszym Sakramencie.

2. W Niepokalanej odzwierciedla się miłosierdzie Ojca. Poczęta bez grzechu, potrafiła przebaczyć również tym, którzy opuścili i zranili Jej Syna u stóp krzyża. Jako Orędowniczka wspomaga nas w potrzebach i wstawia się za nami u Syna, mówiąc jak w Kanie Galilejskiej: «Nie mają wina» (J 2, 3), i ufając, że Jego pełne dobroci Serce nie zawiedzie nas w trudnych chwilach. Zalecając jasno: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie» (J 2, 5), zachęca nas, byśmy zbliżyli się do Chrystusa i dzięki tej bliskości doświadczyli, skosztowali i zobaczyli, jak «dobry jest Pan». To doświadczenie rodzi w ludzkim sercu większą przenikliwość, która pozwala cenić to, co dobre, piękne i prawdziwe.

3. Wspierana ojcowską troską Józefa, Maryja opiekowała się swym Synem. Jezus dojrzewał w domu nazaretańskim, w rodzinie bogatej w wartości ludzkie i przenikniętej Bożym misterium, która wciąż jest wzorem dla wszystkich rodzin.

Bowiem w życiu domowym rodzina realizuje swoje życiowe powołanie ludzkie i chrześcijańskie, wspólnie przeżywając radości i oczekiwania w atmosferze wzajemnego zrozumienia i gotowości do pomocy. Dlatego też istota ludzka, która rodzi się, wzrasta i wychowuje w rodzinie, jest zdolna wejść bez wahania na drogę dobra, nie dopuszczając, by kierowały nią mody lub ideologie alienujące człowieka.

4. W tym momencie rozeznania dla wielu serc wy, biskupi hiszpańscy, kierujecie spojrzenie ku Tej, która z całą gotowością przyjęła życie Boga wchodzącego w dzieje. Dlatego Maryja Niepokalana jest głęboko zjednoczona z odkupieńczym dziełem Chrystusa, który nie przyszedł po to, «aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony» (J 3, 17).

Wiem, że Kościół katolicki w Hiszpanii jest gotów zdecydowanie dążyć do realizacji swoich planów ewangelizacyjnych. Dlatego powinien on być rozumiany i akceptowany zgodnie ze swoją naturą i posłannictwem, ponieważ stara się troszczyć o dobro wspólne zarówno poszczególnych osób, jak i całego społeczeństwa. Przekazywanie wiary i praktyki religijne wierzących nie mogą być bowiem zepchnięte do sfery czysto prywatnej.

5. U stóp Dziewicy składam wszystkie wasze niepokoje i nadzieje, ufając, że Duch Święty pobudzi wiele osób, by wielkodusznie umiłowały życie i otoczyły troską ubogich, kochając miłością wzorowaną na Bożej.

Najświętszej Maryi, która zrodziła Stwórcę życia, powierzam każde ludzkie życie od pierwszej chwili jego istnienia aż do jego naturalnego kresu i proszę Ją, by chroniła wszystkie rodziny przed wszelkimi formami niesprawiedliwości społecznej, wszystkim, co uwłacza ich godności i zagraża ich wolności. I proszę, by szanowana była wolność religijna oraz wolność sumienia każdego człowieka.

Z całkowitą ufnością błagam Niepokalaną Dziewicę, by miała w swej opiece ludność żyjącą w Hiszpanii, wszystkich mężczyzn i kobiety, aby mogli przyczyniać się do pomnażania dobra wspólnego, a przede wszystkim do budowania cywilizacji miłości. Zachęcam również wszystkich i każdego z osobna, by żyli w Kościele partykularnym w duchu wspólnoty i służby, zachęcam was też do dawania świadectwa przywiązania do Dziewicy Maryi i niestrudzonej miłości do bliźnich.

Wszystkich was, uczestniczących w tej wielkiej pielgrzymce do sanktuarium Najświętszej Maryi Panny del Pilar w Saragossie, zachęcam do pogłębienia pobożności maryjnej w waszych wioskach i miastach, gdzie Ona czeka na was w niezliczonych kościołach i sanktuariach rozsianych po ziemi hiszpańskiej, a także w parafiach, we wspólnotach i domach rodzinnych. Wróćcie do nich pełni radości, z Apostolskim Błogosławieństwem, którego wam udzielam z całego serca.

Watykan, 19 maja 2005 r.

Benedykt XVI