Śpiewanie wielkopostne: zagrzebane piękno

Kościół

11 lat temu

Polskie pieśni pasyjne cechuje bojaźń boża, realistyczna do bólu antropologia, poczucie współodpowiedzialności za mękę Boga i zmaterializowane, muzyczne piękno - mówi Adam Strug, który będzie prowadził 16 lutego w Krakowie warsztaty nauki tradycyjnych pieśni wielkopostnych.

Dawid Gospodarek: Skąd Twoje zainteresowanie tradycyjną muzyką i pieśnią religijną?

Adam Strug: Z rodzinnego domu i sąsiedztwa, we wczesnych latach 70-tych w łomżyńskiem jeszcze śpiewano.

Czy zauważyłeś może w ostatnim czasie większe zainteresowanie - czy to chorałem gregoriańskim czy pieśniami wypełniającymi kościoły jeszcze 50 lat temu?

Owszem - głównie w ośrodkach akademickich, w polskim interiorze śpiew zamiera.

Co atrakcyjnego dla swojej duchowości i wrażliwości współczesny katolik może znaleźć w tradycyjnych pieśniach?

Atrakcji proszę się nie spodziewać, lecz ortodoksji katolickiej i zgrzebnego piękna. Współczesnym katolikom posłużyć mogą jako papierek lakmusowy ich katolicyzmu.

Niedługo zacznie się Wielki Post i w kościołach wybrzmią pieśni związane z tym okresem liturgicznym. Wydaje się, że nie ma zbyt wielu nowych kompozycji poświęconych męce Pana Jezusa. Jak myślisz, dlaczego?

Reforma posoborowa często skutkuje - w teologii i kaznodziejstwie - zaniechaniem wątków kenozy, a w muzyce kościelnej infantylizacją kościelnej pieśni. W tych warunkach powstają albo pseudo monumentalne utwory polifoniczne (m.in. tzw. ryt neodominikański), albo piosenki naśladujące czarnoskórych protestantów z Ameryki.

Co cechuje tradycyjne pieśni wielkopostne?

Trudno w kilku słowach na to pytanie odpowiedzieć. Polskie pieśni pasyjne cechuje bojaźń boża, realistyczna do bólu antropologia, poczucie współodpowiedzialności za mękę Boga i zmaterializowane, muzyczne piękno.

Jaka jest Twoja ulubiona pieśń wielkopostna?

Kurpiowski wariant pieśni o incypicie "Jezu z miłości na krzyżu rozpięty". Jest to pełen bólu kwiat pobożności i muzykalności ludu, który kocham za wielkoduszną pobożność i za unikalną w muzykalność.

16 lutego w Krakowie będziesz prowadził warsztaty poświęcone tradycyjnemu, wielkopostnemu śpiewaniu. Możesz coś o nich opowiedzieć? Jaką przewidujesz formę, co ludzie z nich wyniosą?

Forma nieinwazyjna: prowadzący podaje motyw muzyczny, a uczestnicy włączają się spontanicznie do śpiewu. Ufam, że uczestnicy doświadczą tego czego doświadczali nasi święci, których pobożność nabożnymi pieśniami się karmiła. Poza tym, że zasmakują w polskim śpiewie in crudo, czyli bez stylizacji.

16 lutego Fundacja św. Grzegorza Wielkiego organizuje w Krakowie warsztaty nauki tradycyjnych pieśni wielkopostnych, prowadzone przez Adama Struga. Więcej informacji oraz formularz zgłoszeniowy znajdziesz tutaj.