Obchody 90. rocznicy Cudu nad Wisłą

Prymas Polski abp Józef Kowalczyk, prymas-senior kard. Józef Glemp, biskup warszawsko-praski abp Henryk Hoser i prezydent RP Bronisław Komorowski biorą udział 14 sierpnia w obchodach 90. rocznicy Bitwy Warszawskiej, zwanej Cudem nad Wisłą, w podwarszawskim Ossowie. To tam, na Polach Ossowskich 14 sierpnia 1920 roku zginął ks. Ignacy Skorupka.

Archidiecezję warszawską reprezentuje kanclerz kurii ks. prałat Grzegorz Kalwarczyk. Przy kaplicy polowej rozpoczęła się Msza św.

Wcześniej na Polach Ossowskich odtworzono Bitwę Warszawską, a przy krzyżu upamiętniającym miejsce śmierci kapłana, hierarchowie, przedstawiciele władz państwowych, zaproszeni goście i wierni odmówili modlitwę. O godz. 21.00 przy krzyżu tym odbędzie się Apel Poległych z udziałem Kompanii Honorowej Wojska Polskiego.

Bitwa Warszawska, zwana również "Cudem nad Wisłą", stoczona została w dniach 12-25 sierpnia 1920 r. w czasie wojny polsko-bolszewickiej. Odniesione w niej zwycięstwo przesądziło o zachowaniu niepodległości przez Polskę i nierozprzestrzenieniu się rewolucji komunistycznej na Europę Zachodnią. Bitwa Warszawska uważana jest przez historyków za jedną z najważniejszych bitew w dziejach naszego kontynentu.

Na rozkaz Lenina, który dążył do przerzucenia rewolucji komunistycznej na zachód i południe Europy, Armia Czerwona od końca 1918 r. zaczęła zajmować obszary kresowe, opuszczane przez niemieckie Wojska na Wschodzie ( Ober-Ost). Na przełomie lipca i sierpnia 1920 roku 800-tysięczna armia gen. Michała Tuchaczewskiego przełamała polską linię obrony na Bugu i Narwi, po czym ruszyła na Warszawę.

Najcięższe boje bolszewików z wojskami polskimi dowodzonymi przez Józefa Piłsudskiego toczono pod Radzyminem, Modlinem i nad Wkrą. 16 sierpnia 1920 roku wojska polskie przeszły do przeciwuderzenia uwieńczonego rozgromieniem i odwrotem wojsk Tuchaczewskiego nad Niemen, gdzie w drugiej połowie września zostały ostatecznie rozbite. Działania zbrojne ustały 18 października 1920 r., a traktat pokojowy podpisano 18 marca 1921 r. w Rydze.

Szczególny szacunek polskiego społeczeństwa zyskał ówczesny nuncjusz apostolski w Polsce abp Achille Ratti, późniejszy papież Pius XI. Podczas gdy członkowie korpusu dyplomatycznego, przerażeni widmem polskiej przegranej w popłochu opuszczali stolicę, on pozostał; co więcej odwiedzał żołnierzy w okopach na przedpolu stolicy i rannych w szpitalach. Na tle postawy społeczności międzynarodowej, niechętnej Polsce, korzystnie odbijała się postawa episkopatów m.in. Włoch, Francji, Belgii i Stanów Zjednoczonych, które w wydanych oświadczeniach stwierdzały, że klęska Polski oznaczać będzie koniec chrześcijaństwa w Europie Środkowo-Wschodniej.

Jednym z bohaterów Bitwy Warszawskiej 1920 r. był ks. Ignacy Skorupka, kapelan 236. ochotniczego Pułku Legii Akademickiej, którym dowodził ppor. Stanisław Matarewicz. 14 sierpnia młodzi żołnierze, głównie uczniowie i studenci, podjęli rozpaczliwą walkę z liczniejszymi i zaprawionymi w bojach oddziałami Armii Czerwonej pod Ossowem. W czasie kolejnego ataku padł trafiony w czoło sowiecką kulą kapłan, który w chwili śmierci miał 27 lat. Ciało ks. Skorupki przewieziono do Warszawy i 16 sierpnia umieszczono w kościele garnizonowym. Naczelny Wódz Józef Piłsudski nadał młodemu kapelanowi krzyż Virtuti Militari i mianował go pośmiertnie majorem Wojska Polskiego. Grób ks. Skorupki znajduje się na Cmentarzu Powązkowskim.