Walka duchowa nie jest istotą życia duchowego, ale jest konieczna, byśmy zrobili miejsce Bogu w naszym życiu. Prorok twierdził, że służy ona do tego, by "wyrównać ścieżki dla Pana, żeby ściąć pagórki, zasypać doliny."
Walka o życie jaka toczy się w społeczeństwie, rodzinie czy wspólnocie musi być poprzedzona walką o samego siebie. Doświadczają tego wszyscy ludzie, doświadczyli tego również święci Kościoła.
Eucharystia jest najważniejszym punktem odniesienia życia duchowego. Można powiedzieć, że jest nie tylko znakiem życia duchowego, ale jest nim samym.
Czyż nie do bojowania podobny byt człowieka? Czy nie pędzi on dni jak najemnik? Jak niewolnik, co wzdycha do cienia, jak robotnik, co czeka zapłaty.
Autentyczne życie duchowe, prawdziwa modlitwa ma służyć wiarygodności naszego życia. Jesteśmy powołani, by być prawdziwymi świadkami Jezusa. Uczniowie Chrystusa muszą odróżniać się od innych: "Po tym poznają, żeście uczniami moimi, że miłość wzajemną mieć będziecie."
Jeśli chcesz poznać Boga, to musisz wcześniej poznać samego siebie. Człowiek, który nie zna siebie, nie jest w stanie nawiązać głębokiej relacji z Bogiem. Wy zatem tak się módlcie: Ojcze nasz, który jesteś w niebie...
Na modlitwie nie bądźcie gadatliwi jak poganie. Oni myślą, że przez wzgląd na swe wielomówstwo będą wysłuchani. Nie bądźcie podobni do nich! Albowiem wie Ojciec wasz, czego wam potrzeba, wpierw zanim Go poprosicie.
Jeden z faryzeuszów zaprosił Go do siebie na posiłek. Wszedł więc do domu faryzeusza i zajął miejsce za stołem. A oto kobieta, która prowadziła w mieście życie grzeszne, dowiedziawszy się, że jest gościem w domu faryzeusza, przyniosła flakonik alabastrowy olejku, i stanąwszy z tyłu u nóg Jego, płacząc, zaczęła łzami oblewać Jego nogi i włosami swej głowy je wycierać. Potem całowała Jego stopy i namaszczała je olejkiem.
Nic nie wymaga takiego wysiłku jak modlitwa. Ilekroć bowiem człowiek chce się modlić, zawsze nieprzyjazne duchy będą starać się go przed tym powstrzymać. Wiedzą bowiem, że nic bardziej nie stoi na przeszkodzie, jak modlitwa do Boga.
Ideolodzy gender w sposób paranoiczny węszą homofobię już w przedszkolu. W imię czego podważają naturalny fakt, że w relacjach kobiety i mężczyzny heteroseksualność jest normą?
Nagle wielu duchownych zaczęło się martwić o Papieża: o jego mieszkanie, ochronę, insygnia władzy itd. itp. Doprawdy bardzo mnie dziwią wypowiedzi księży, a nawet hierarchów, którzy podpowiadają nowemu papieżowi, gdzie i jak powinien mieszkać, jak winien się ubierać, jak pozdrawiać wiernych, jakie nosić insygnia władzy, a jakich nie nosić itp.
To, co wielu ludzi młodych wyprawia dzisiaj ze sobą, oraz krzywdy, jakie wyrządzają innym, można wytłumaczyć jedynie swoistym obłędem spowodowanym poczuciem odrzucenia i głodem miłości.
Biada mówiącym, że zło jest dobre, a dobro złe, nazywającym ciemność światłem, a światło ciemnością, słodycz goryczą, a gorycz słodyczą (Iz 5, 20).
O homoseksualizmie, jego definicjach i postrzeganiu go przez Kościół katolicki jak i inne religie pisze o. Józef Augustyn SJ.
Jeżeli nie doświadczymy głębi zła naszego grzechu, spowiedź pozostanie zewnętrzną praktyką, która niczego nie wniesie w nasze życie duchowe.
"Ateiści rządzili w Polsce przez dziesiątki lat. Mieli wszystko i co zrobili? Doprowadzili kraj do ruiny, całą Europę - niech teraz siedzą cicho" - to proste zdanie bpa Tadeusza Pieronka obiegło nie tylko prasę katolicką. Ateiści oburzali się, wierzący zaś mówili: wreszcie ktoś powiedział prawdę o komunistycznym ateizmie.
Jerzy Owsiak, choć z pewnością chciał dobrze, strzelił sobie w stopę. Wzbudziłby znacznie większe zaufanie, gdyby rozpoczął dyskusję na przykład na temat, w jaki sposób ludzie starzy, niepełnosprawni i chory traktowani są w naszych rodzinach, szpitalach, parafiach, domach starości i wszystkich innych instytucjach państwowych.
Zdumiała mnie pierwsza strona "GK" z 7 grudnia. Ogromne zdjęcie twarzy o. Fabiana w czarnym pogrzebowym kolorze, a u góry napis: "Dlaczego Ksiądz Fabian porzucił wiernych?". Wewnątrz artykuł: "Tajemnica o. Fabiana", z podtytułem: "Kontrowersyjny, odważny, charyzmatyczny. Na swoich kazaniach gromadził tłumy. Teraz o. Fabian zniknął. Stracił powołanie? Jest w depresji? W tym jest większa tajemnica".
Żyjemy w cywilizacji, która usiłuje redefiniować podstawowe ludzkie pojęcia i wartości, w tym także kobiecość, męskość, ludzką miłość, małżeństwo, rodzicielstwo. Zamiast wzajemnej fascynacji i miłosnego przyciągania się kobiety i mężczyzny cywilizacja proponuje rywalizację męsko-damską.
Podstawowym brakiem w życiu człowieka, to brak miłości. Psycholodzy twierdzą, że niemal wszystkie komplikacje emocjonalne i psychiczne wiążą się z tym doświadczeniem, człowiek nie czuje się kochany
{{ article.description }}