#miłość własna

Dlaczego troszczymy się o bliskich, a zapominamy o własnych potrzebach? Czy warto zaciskać zęby w niechcianej pracy? Co sprawia, że zatracamy się w miłości? Jak zacząć być dla siebie ważnym? Na te i inne pytania odpowiada w rozmowie Tomasz Waleczko, psycholog.

Co robisz, kiedy potrzebujesz odpocząć? Jeśli sięgasz po kolejną czarną kawę, zapewniając siebie i świat, że wyśpisz się w weekend, na wakacjach lub po śmierci, to ten tekst jest specjalnie dla ciebie.

Ciągle słyszymy: "dopóki nie pokochasz samego siebie, nie będziesz umiał kochać innych". Tymczasem, kto z nas może ze spokojnym sumieniem stwierdzić, że prawdziwie kocha siebie?

"Największe przykazanie" mówi o miłości Boga, bliźniego, ale także o miłości do samego siebie. Ktoś niekochający siebie i zniechęcony do swojego życia lęka się wyjść ku drugiemu człowiekowi.

Poznawanie siebie zakłada znajomość wszystkich pozytywnych cech i stron własnej osobowości i życia. Tylko wówczas możemy zobaczyć swoją wielkość, jak Narcyz, albo małość, jak św. Franciszek.

Wedle niemal powszechnej opinii psychologicznego światka głównym źródłem problemów człowieka jest "niska samoakceptacja" i "niskie poczucie własnej wartości". Psycholodzy o bardziej chrześcijańskim nastawieniu określają to jako "brak miłości do samego siebie i darzenie siebie nienawiścią".

Czy miłość własna jest koniecznym i uprzednim warunkiem, by kochać innych? Czy idąc za tą logiką, nie wchodzimy przypadkiem na niebezpieczną ścieżkę samoluba, którego rozdmuchane ego sprytnie zasiądzie na pierwszym miejscu.

{{ article.description }}