#pokusy

Pokusa to jedno z oddziaływań demonicznych na człowieka. Demony nienawidzą ludzi, dlatego pragną ich odciągnąć od tego, do czego zostali powołani, tzn do szczęścia wiecznego u boku Boga. Jeśli człowiek jest wierzący i słucha swojego sumienia, wtedy potrafi ocenić swoje zachowanie w kategorii grzechu, czyli przeciwstawieniu się Bogu. Jednak wielu z ludzi żyje daleko do Boga, tym samym nie przywiązują nawet uwagi do tego, czy ich działanie jest grzeszne czy nie. Ewentualną barierą przed złem może okazać się moralność.

W Pierwszą Niedzielę Wielkiego Postu patrzymy na ikonę przedstawiającą kuszenie Jezusa na pustyni. Po chrzcie w Jordanie Jezus rozpoczyna działalność publiczną, aby przez słowa i czyny objawiać ludziom pełne oblicze Boga. A ponieważ będąc Synem Bożym jest także człowiekiem, nieobce są mu pokusy tego świata, którymi próbuje go mamić diabeł na różne sposoby.

Chrześcijanin nie musi się bać pokusy, bo został przez Boga zapewniony o łasce, jakiej dostępuje w obliczu pokus.

W czasie rekolekcji drugiego tygodnia św. Ignacy Loyola proponuje w czwartym dniu rozważanie o dwóch sztandarach (por. Ćd 136-148), które należy zrobić dwukrotnie i dwukrotnie powtórzyć. Szóstego dnia natomiast rekolektanci winni dwukrotnie kontemplować scenę wyjścia Jezusa na pustynię (por. Ćd 161, 274), a następnie kontemplację tę dwukrotnie powtórzyć, robiąc na koniec zastosowanie zmysłów. W sumie św. Ignacy Loyola zaleca, by poświęcić tej kontemplacji pięć godzin modlitwy.

{{ article.description }}