A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: «Nie mają już wina». Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja?» Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie».
Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący.
Przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. "Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien!"
Posłuszeństwo to poddanie się: "Jezus wrócił do Nazaretu i był im poddany". Poddanie się jest fundamentem rad ewangelicznych, bez niego nie ma ani ubóstwa ani czystości.
Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. Bo takim sądem, jakim sądzicie, i was osądzą; i taką miarą, jaką wy mierzycie, wam odmierzą. Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a belki we własnym oku nie dostrzegasz?
Być przyjacielem Boga, to współpracować z Nim dla dobra innych. Jezus mówi najpierw, że jesteście przyjaciółmi moimi, a później - idźcie na cały świat. Wierność przyjaźni Jezusa, będzie gwarancją wierności ewangelii.
Nabożeństwo do Serca Pana Jezusa, podobnie jak nabożeństwo do miłosierdzia Jezusowego zrodziło się z ludu. Było objawione prostej, francuskiej zakonnicy.
Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję.
Pogrążony w udręce jeszcze usilniej się modlił, a Jego pot był jak gęste krople krwi, sączące się na ziemię. Gdy wstał od modlitwy i przyszedł do uczniów, zastał ich śpiących ze smutku. Rzekł do nich: «Czemu śpicie? Wstańcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie».
"Tobie dam potęgę i wspaniałość tego wszystkiego, bo mnie są poddane i mogę je odstąpić, komu chcę. Jeśli więc upadniesz i oddasz mi pokłon, wszystko będzie Twoje". Lecz Jezus mu odrzekł: "Napisane jest: Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz".
Najlepszym lekarstwem na zło jest czystość serca. Bóg do walki z potęgo zła, nieprawości i ludzkiego zepsucia wystawił Maryję i jej Niepokalane poczęcie.
Walka duchowa nie jest istotą życia duchowego, ale jest konieczna, byśmy zrobili miejsce Bogu w naszym życiu. Prorok twierdził, że służy ona do tego, by "wyrównać ścieżki dla Pana, żeby ściąć pagórki, zasypać doliny."
Walka o życie jaka toczy się w społeczeństwie, rodzinie czy wspólnocie musi być poprzedzona walką o samego siebie. Doświadczają tego wszyscy ludzie, doświadczyli tego również święci Kościoła.
Eucharystia jest najważniejszym punktem odniesienia życia duchowego. Można powiedzieć, że jest nie tylko znakiem życia duchowego, ale jest nim samym.
Czyż nie do bojowania podobny byt człowieka? Czy nie pędzi on dni jak najemnik? Jak niewolnik, co wzdycha do cienia, jak robotnik, co czeka zapłaty.
Autentyczne życie duchowe, prawdziwa modlitwa ma służyć wiarygodności naszego życia. Jesteśmy powołani, by być prawdziwymi świadkami Jezusa. Uczniowie Chrystusa muszą odróżniać się od innych: "Po tym poznają, żeście uczniami moimi, że miłość wzajemną mieć będziecie."
Na modlitwie nie bądźcie gadatliwi jak poganie. Oni myślą, że przez wzgląd na swe wielomówstwo będą wysłuchani. Nie bądźcie podobni do nich! Albowiem wie Ojciec wasz, czego wam potrzeba, wpierw zanim Go poprosicie.
Jeden z faryzeuszów zaprosił Go do siebie na posiłek. Wszedł więc do domu faryzeusza i zajął miejsce za stołem. A oto kobieta, która prowadziła w mieście życie grzeszne, dowiedziawszy się, że jest gościem w domu faryzeusza, przyniosła flakonik alabastrowy olejku, i stanąwszy z tyłu u nóg Jego, płacząc, zaczęła łzami oblewać Jego nogi i włosami swej głowy je wycierać. Potem całowała Jego stopy i namaszczała je olejkiem.
{{ article.description }}