#śmierć pnia mózgu

Sprawa Archiego Battersbee zostanie ponownie rozpatrzona w brytyjskim sądzie. Na 11 lipca została wyznaczona rozprawa apelacyjna w Sądzie Najwyższym. Zadaniem lekarzy z powodu wysokiego „prawdopodobieństwa” śmierci pnia mózgu u dziecka, należy odłączyć je od aparatury. Z tą diagnozą nie zgadzają się rodzice Archiego, który ze szpitalem weszli na drogę sądową. Sprawę monitoruje episkopat Anglii i Walii.

Ciągle dowiadujemy się o kolejnych triumfach i postępach w transplantologii. Z drugiej strony ciągle na nowo, gdzieś bokami, przedostają się do opinii publicznej wieści trochę mniej krzepiące.

Minęło zaledwie około ćwierć wieku od chwili, gdy w społeczeństwie zostało sformułowane żądanie eutanazji. I jest tu przynajmniej jedno spójne i zrozumiałe wytłumaczenie. Postęp reanimacji medycznej jest taki, że stało się możliwe, dzięki najnowszej aparaturze, utrzymanie w całkowicie sztucznych warunkach przy życiu pacjenta pozbawionego zupełnie świadomości, a nawet w stanie śmierci mózgowej z płaskim encefalogramem.

W Stanach Zjednoczonych coraz głośniejsza staje się sprawa 33-letniej Marlise Munoz z Fort Worth w stanie Teksas, której życie od listopada ub. roku podtrzymują urządzenia szpitalne tylko dlatego, że kobieta jest w ciąży.

Serce bije, krew krąży, narządy funkcjonują. Dajcie mu umrzeć z godnością! Na czym polega ta godność? Czy ból będzie znakiem braku godności? Czy życzymy sobie, by lekarze zmienili kurs, by stać się zaprzeczeniem tego, czym zawsze chcieli być?

Społeczeństwo jest po to, by bronić życia swych członków. Społeczeństwo, które zabija pewne kategorie obywateli, zaprzecza swej racji istnienia.

Dawstwo organów przez osoby zmarłe przynosi dwie bardzo poważne kwestie moralne, od których właściwego rozstrzygnięcia zależy godziwość pobrania, a w konsekwencji całej terapii.

{{ article.description }}