#syndrom dda

Najbardziej bolesne jest stwierdzenie, że gdyby człowiek NAPRAWDĘ wierzyłby i modlił się wystarczająco żarliwie, to nie miałby depresji. Brakuje mi słów w słowniku wyrażeń niecenzuralnych, które określiłyby mój stosunek emocjonalny do takich stwierdzeń.

Dorosłe Dzieci Alkoholików pozwalają na złe traktowanie i prowokują kryzysy. W ich świecie niewiele jest miejsca na dobre chwile i bliskie relacje. Często nie dają sobie szans na miłość. Jednocześnie desperacko tęsknią za szczęściem.

Na cudze sprawy zawsze znajdą czas. Nie szkodzi, że kosztem osobistych potrzeb. Są nadmiernie lojalni. Nawet wobec tych, którzy ewidentnie nie zasługują. To zabiera im szczęście.

{{ article.description }}