#tradycje świąteczne

Od wieków z Godami, czyli z Bożym Narodzeniem tradycyjna obrzędowość łączyła określone rośliny. Niegdyś zajmowały one ważne miejsce w świętowaniu, dzisiaj są często jedynie niezrozumiałym rekwizytem.

Kiedy woń pasty do podłogi mieszała się z żywicznym zapachem osadzanej w krzyżaku choinki, kiedy wędzonkowy zapach gotowanej szynki walczył o lepsze z czosnkowym, kiełbasianym, gdy skromne, postne zapaszki przebijały się przez piernikową korzenność - Wigilia pukała do drzwi.

Podłaźnicy, szczodroki, herody - to niektóre z grup kolędniczych, które od Świętego Szczepana, czyli drugiego dnia Świąt, do święta Trzech Króli, a czasem i kilka dni dłużej, odwiedzały sądeckie domy.

Symbolika niektórych potraw i rekwizytów, tradycyjnie kojarzonych z wigilijnym stołem, nawiązuje do starosłowiańskich obrządków i zwyczajów. Dotyczy to np. maku, miodu, grzybów, słodkiego kołacza, a nawet siana pod obrusem - wskazują badacze polskiej tradycji.

W Meksyku Boże Narodzenie w wielu aspektach przypomina święta w Polsce. Z tą różnicą, że przygrzewa słońce, na wietrze szumią palmy, a chrześcijańska tradycja splata się ze zwyczajami prekolumbijskich ludów.

Polonusi, i ci ze Lwowa, i z Zaolzia starają się pielęgnować przekazywane im - najczęściej w rodzinach - tradycje związane ze świętami Bożego Narodzenia.

{{ article.description }}