#wspólnota

O wspólnotowym wymiarze wiary przypomniał Ojciec Święty w swoim dzisiejszym wpisie na portalu Twitter.

Kościół jest miejscem sprawowania Sakramentów świętych, bez których trudno jest osiągnąć zbawienie.

W dniach 13-21.07, pod hasłem "Życie jak muzyka", odbywały się XIV Jezuickie Dni Młodzieży w Świętej Lipce na Mazurach. Był to czas, gdy studenci z naszych jezuickich duszpasterstw akademickich z całej Polski wspólnie się modlili i rozwijali własne talenty na zajęciach warsztatowych.

Dziś minął piąty i ostatni dzień jubileuszowych Ignacjańskich Dni Młodzieży, które otworzyły nową dekadę tych spotkań. Mogę szczerze i z czystym sercem powiedzieć - podobało mi się na X IDM-ach.

Wielu współczesnych w naturalny sposób zwraca się do Boga, nie akceptuje jednak instytucji Kościoła, neguje sens jej istnienia i nie czuje z nim więzi. Kościół często prezentowany jest jako bezduszna instytucja, która próbuje narzucić wolnemu człowiekowi swój system zakazów i nakazów, a nawet ma ambicje zawładnięcia życiem społecznym.

Czuć w powietrzu czas pożegnań. Ale póki co czwarty dzień X Ignacjańskich Dni Młodzieży - dobiegł końca. Dobra atmosfera tego spotkania udziela się każdemu i to naprawdę widać.

Spokojniej. Zdecydowanie spokojniej. Niepozorny klimat tego dnia, kryje w sobie coś co intryguje każdego uczestnika. W końcu nikt nie wie, co czeka go wieczorem.

28 lipca br. był początkiem kolejnej edycji Ignacjańskich Dni Młodzieży. To jubileuszowe, dziesiąte spotkanie, którego hasłem stały się słowa "Ja, my, TEN - IDM!". Otwarcia dokonał o. Zbyszek Gubała SJ, gospodarz miejsca.

30 czerwca br. o godz. 19:30 na Rynku Głównym w Krakowie - po raz pierwszy na szeroką skalę, odbędzie się Bible-ing czyli czytanie Słowa Bożego w samym sercu miejskiego szumu.

Podobno coraz więcej między nami podziałów, a coraz mniej jedności. Jeśli rzeczywiście chcemy się zjednoczyć, powinniśmy pokonać pewne przeszkody. Jeśli zrobimy to wspólnie, bez wzajemnej nienawiści osiągniemy historyczny sukces. To my mamy moc zmieniania siebie.

Wyłaniająca się z Ewangelii postać Jezusa Chrystusa jest fascynująca. Nie tylko dla Jego uczniów. Również niewierzący, choć nie podpisują się pod programem życia i pod przesłaniem nadziei Mistrza z Nazaretu, zwykle podziwiają Jego naukę i wrażliwość na potrzeby człowieka.

Na poziomie ludzkiej natury wspólnota jest wcześniejsza niż poszczególny człowiek. Owszem, mamy zdolność zakładania nowych wspólnot, a założenie wspólnoty małżeńskiej i rodzinnej podejmuje większość dorosłych ludzi, niemniej każdy z nas najpierw przez jakąś uprzednio istniejącą wspólnotę sam został przyjęty, zazwyczaj przez swoją rodzinę. Nikt z nas nie zdołałby przebrnąć zwłaszcza przez okres niemowlęctwa i dzieciństwa, gdyby nie został włączony w jakąś konkretną ludzką wspólnotę.

To, za co jesteśmy odpowiedzialni, odbija się też w języku. Zaobserwuj jakiegoś dnia, jak mówisz o sprawach dnia codziennego i waszego związku: w jakim kontekście sięgasz po formę „my", a w jakim używasz formy „ja".

Nastoletni członkowie internetowych społeczności identyfikują się ze swą wirtualną wspólnotą niemal tak samo silnie, jak z własną rodziną. Wyniki badania młodzieżowych bywalców serwisów społecznościowych.

By odpowiedzieć na to pytanie, trzeba najpierw zastanowić się, co stanowi o istocie „bycia chrześcijaninem”. Nie jest to sprawa ani osobistych upodobań ani preferowanego stylu życia.

{{ article.description }}