#ziemia święta

Do Tel Awiwu można szybko i tanio dojechać i z lotniska Ben Guriona jak i z Jerozolimy: pociągiem, autobusem lub szerutem. Pielgrzymów udaje się tam niewielu - bo niby cóż takiego można zobaczyć w nowoczesnym "molochu", którego mieszkańcy są znani ze swej religijnej obojętności?

Sychem, obecnie Nablus, jest szczególnym punktem na mapie Ziemi Świętej, bo to przecież niemal dokładny geograficzny środek krainy, którą Izraelici mieli wziąć w posiadanie.

Pokój w Ziemi Świętej i sprawiedliwość dla wszystkich jej mieszkańców były stałą troską Jana Pawła II. Kiedy 17 stycznia 1988 r. w rzymskiej siedzibie Stowarzyszenia Prasy Zagranicznej we Włoszech odpowiadał on na pytania dziennikarzy, jeden z nich, Tunezyjczyk, nawiązał do wiadomości, która nadeszła właśnie z Jerozolimy. Chodziło o użycie przez izraelskich żołnierzy gazów łzawiących wobec Palestyńczyków w meczetach. Papież przypomniał stanowisko Stolicy Apostolskiej, gdy chodzi o poszanowanie zarówno świętości Jerozolimy dla wyznawców trzech religii monoteistycznych, jak też prawa narodów do ojczyzny.

Wędrówka Izraela po pustyni trwała 40 lat. U jej kresu Mojżesz oznajmił, że nie wejdzie z ludem Izraela do Ziemi Obiecanej, lecz zobaczy ją ze szczytu góry Nebo i tam umrze. Całkiem blisko tej góry wznosi się inna. Jej położenie zdaje się wskazywać, że tam właśnie Jezus podjął niedokończoną misję Mojżesza.

Pustynię naród wybrany zapamiętał i opisał jako miejsce swych narodzin. Tam właśnie bezładny tłum hebrajskich niewolników, w ciągu zaledwie 40 lat przekształcił się w Izrael, zupełnie nowy naród, mający swój własny porządek religijny, prawny i społeczny.

Przybywajcie do Ziemi Świętej, nie ma żadnego niebezpieczeństwa, a Jerozolima zawsze czeka na swoje dzieci. Zaapelowali o to do chrześcijan na całym świecie w rozmowie z Radiem Watykańskim biskup pomocniczy łacińskiego Patriarchatu Jerozolimy William Hanna Shomali i przełożony Kustodii Ziemi Świętej o. Pierbattista Pizzaballa OFM.

Wejście na górę Mojżesza to dla wielu wyzwanie i uwieńczenie ich pobytu na Synaju. To właśnie tutaj, według odwiecznej tradycji, Mojżesz otrzymał od Boga kamienne tablice Prawa jako fundament Przymierza, a Eliasz - pouczenia dotyczące restauracji Przymierza w Izraelu.

Po Ziemi Świętej pielgrzymujemy przede wszystkim po to, aby nawiedzić miejsca związane z Chrystusem. Dopiero potem odkrywamy, że jest ona święta także dlatego, że jest ziemią Obietnicy danej na początku dziejów zbawienia Abrahamowi

Wyzwaniom związanym ze zmianami klimatycznymi poświęcono wczoraj w Jerozolimie forum międzyreligijne. Odbyło się ono w American Colony Hotel we wschodniej części miasta. Udział wzięli członkowie Rady Instytucji Religijnych Ziemi Świętej, w której reprezentowany jest główny rabinat Izraela, palestyńskie ministerstwo ds. wyznań oraz zgromadzenie zwierzchników Kościołów chrześcijańskich Ziemi Świętej.

Chrześcijanie, żydzi i muzułmanie wierzą, że anormalna sytuacja w Ziemi Świętej nie będzie trwać w nieskończoność i że w końcu dane im będzie żyć w warunkach pokoju i sprawiedliwości. Tak łaciński patriarcha Jerozolimy Fouad Twal podsumowuje dwudniową ekumeniczną konferencję w Londynie, poświęconą przyszłości Ziemi Świętej. Wskazuje zarazem na ogromne zadanie, jakie w budowaniu pokoju stoi przed szkołami i uniwersytetami.

Jeżeli udajemy się do jakiegoś sanktuarium, to zazwyczaj pragniemy doświadczyć bliskości Boga, indywidualnego spotkania z Nim. Jest to możliwe w modlitwie, nawet wtedy, kiedy otacza nas wielu ludzi.

W Jerozolimie główne uroczystości Zesłania Ducha Świętego skupiły się wokół kaplicy Wieczernika, kolebki Kościoła. W wigilię Pięćdziesiątnicy o pokój i pojednanie na Bliskim Wschodzie oraz o jedność wszystkich chrześcijan prosili uczestnicy ekumenicznej inicjatywy lokalnych Kościołów Ziemi Świętej.

Czy nie po to udajemy się do Ziemi Świętej, aby lepiej poznać Boga i głębiej rozumieć jego Słowo? A ono mówi nam, że tylko ci szczęśliwi widzą Boga, których serce jest czyste. Nawiedzając miejsca, w których Jezus dokonywał oczyszczeń, nie sposób nie zauważyć, jak bardzo my sami ich potrzebujemy.

Mieszkając w Jerozolimie, człowiek nieustannie przebywa w przestrzeni sacrum. To tak, jakby cały czas był w kościele... Po pewnym czasie przestaje się o tym myśleć.

Woda jest na Bliskim Wschodzie synonimem życia. Ponieważ wokół rozciągają się liczne pustynie, brak jest rzek, a na deszcze można liczyć tylko od późnej jesieni do wczesnej wiosny, wszelkie stałe źródła urastają do skarbów cenniejszych od pereł i diamentów.

Droga śladami Jezusa to nie tylko Jerozolima. Większość pielgrzymek rzadko poświęca na pobyt w Świętym Mieście więcej niż 2 dni. Przez resztę czasu poznaje inne opisane w Ewangeliach miejsca związane z Chrystusem. Każde z nich przyciąga uwagę na swój sposób.

Niepokój o przyszłość trwającej obecnie „wiosny arabskiej” i o ryzyko wybuchu masowych demonstracji w Strefie Gazy, podobnie jak w innych krajach tego regionu wyraził kustosz Ziemi Świętej o. Pierbattista Pizzaballa OFM. W rozmowie z włoską agencją misyjną FIDES skomentował on podpisanie 4 maja w Kairze porozumienia między zwalczającymi się dotychczas ugrupowaniami palestyńskimi Hamasem i Fatahem.

Światowe media uznały za wielki sukces siedmiodniową pielgrzymkę papieża Jana Pawła II do Ziemi Świętej, która odbyła się w marcu 2000 roku. Mówiono nawet, że jest to najważniejsza podróż jego długiego pontyfikatu.

W kilku rejonach Bliskiego Wschodu – w Egipcie, na Synaju, w Syrii, w Kapadocji i na Pustyni Judzkiej – od IV w. zaistniało niemal równocześnie, w procesie jak gdyby od siebie niezależnym, zjawisko uchodzenia ludzi z miast na pustynię. Jedni żyli tam w pojedynkę jako anachoreci, innym odpowiadało życie we wspólnotach. Zarówno jedni, jak i drudzy dali początek monastycyzmowi wschodniemu.

Żelaznym punktem programu wszystkich chrześcijańskich pielgrzymek w Jerozolimie jest odwiedzenie miejsc, w których przebywał sam Jezus. Jest to niekiedy trudne, ponieważ topografia Świętego Miasta z czasów Nowego Testamentu nie do końca pokrywa się obecnym układem murów, ulic i placów.

{{ article.description }}