Masz dzisiaj gorszy dzień? Jeżeli nie, to wkrótce pewnie się pojawi. Dlatego mamy dla ciebie 3 sprawdzone porady jak nie dać się zniechęceniu. Zwłaszcza w zimowe dni.
1) Uświadom sobie, że gdzieś na drugiej półkuli właśnie jest lato.
Ciepły wiatr wieje przez pola i oplata konary drzew. Bardzo powoli zbliżają się pewnie pierwsze oznaki jesieni, chłodniejsze poranki, niższe, uderzające w oczy światło, dłuższe wieczory, które spędza się przy grubej powieści lub z bliskimi i ich historiami. To taki nasz przełom sierpnia i września, okres, który bardzo lubię.
Myślę też, że są inne widoki zza okna niż bloki z szarego czegoś, mgła i billboardy przy dwupasmowej drodze, które mają stworzyć we mnie kolejną nabytą, a nie wrodzoną potrzebę. Że są wzgórza Szkocji, fiordy Norwegii, szerokie koryta rzek w Nowej Zelandii, wielkie przestrzenie Syberii i dziwnie pofałdowane i proste drogi w Patagonii. Że mój obszar, ten, który widzę, to bardzo ograniczone widzenie.
2) Naucz się, kiedy wiosłować, a kiedy płynąć z prądem.
Życie jak to życie, nie jest jednolite i czasem szemrze jak potok w lesie, czasem wydziera się jak górska rzeka. W tych dwóch nurtach trzeba się odnaleźć i wiedzieć, kiedy wiosłowanie nie ma sensu, bo i tak prąd za silny, a kiedy łagodna tafla jeziora aż zaprasza do regularnych i silnych ruchów wiosłami.
Reasumując: wiedz, kiedy odpuścić, i wiedz, kiedy przeć naprzód, ile fabryka dała.
3) Spróbuj powalczyć z przekonaniem, które na pewno masz w głowie:
że z tym Bogiem to jak z odległym krewnym, który raz wyśle kartkę, raz zadzwoni, ale nie ma z nim ścisłego kontaktu. Jest tym krewnym, o którym wiemy, że istnieje, ale gdyby było inaczej, to nic w naszym życiu by się nie zmieniło.
Bo jakkolwiek trywialnie to zabrzmi, On naprawdę chce naszego szczęścia. Chce, żebyśmy się rozwijali, tworzyli coraz to nowe i lepsze więzi z innymi, pomagali sobie wzajemnie. Nie zadowala się trudną sytuacją i chce naszego ciągłego rozwoju, nowych odkryć, dobrych doświadczeń, tworzenia, kreowania, budowania więzi z tym światem i próby stworzenia z niego lepszego i bardziej radosnego miejsca.
Chce naszego dobra już teraz, tutaj na ziemi, wśród innych ludzi i innych stworzeń, których jest Autorem. Nie jest panem Mieciem, który olejną farbą maluje ściany, ale artystą, który akwarelami subtelnie tworzy ten świat. W takiego Boga wierzę i chyba to nieodwracalne.
Tekst pochodzi z bloga "teolog na manowcach".
Skomentuj artykuł