#wiara

Wbrew powszechnemu przekonaniu o postępującej laicyzacji, najnowsze dane rzucają zupełnie nowe światło na kondycję duchową ludzkości. Z mapy świata ubywa ateistów i agnostyków, a miliardy osób zaczynają szukać odpowiedzi na najważniejsze pytania poza światem materii. Podczas gdy w Polsce mierzymy się z bolesnym odpływem wiernych, globalny trend pokazuje coś odwrotnego: chrześcijaństwo rośnie szybciej niż jakakolwiek inna religia, a serce świata znów zaczyna bić w rytmie wiary.

"Swoją najcięższą w życiu walkę stoczyłem już po zakończeniu przygody ze sportem. Zawsze chciałem być odważny i silny, mieć autorytet. Dziś wiem, że największą siłą jest siła duchowa - Boża mądrość. Czuję się silniejszy niż wtedy, gdy byłem młody i wytrenowany. Kiedyś żyłem w strachu i napięciu, nie mogłem spać - dziś spokojnie zasypiam i mam narzędzia, by radzić sobie z burzami życia" - mówi Grzegorz Kleszcz. Trzykrotny olimpijczyk w podnoszeniu ciężarów, brązowy medalista mistrzostw Europy i akademicki mistrz świata w wywiadzie z Piotrem Kosiarskim opowiada o sporcie, nawróceniu i najciężej życiowej walce, którą stoczył już po zejściu z podestów.

Choć religijność – zwłaszcza przeżywana we wspólnocie – może ożywiać duszę i zdrowie człowieka, to jednak czasami życie wiarą przybiera niewłaściwy obrót. Religia staje się wówczas nie wsparciem i drogą do transcendencji,  lecz ogromnym ciężarem, z którym wiąże się lęk, frustracja i bezsilność. Jest to szczególnie widoczne w religijnych grupach destrukcyjnych, czyli takich, których członkowie są manipulowani, okłamywani i wykorzystywani – zarówno emocjonalnie, jak i np. finansowo, a czasami seksualnie. Grupą o charakterze destrukcyjnym może być wspólnota religijna działająca pod egidą chrześcijaństwa, krąg pozornie religijnych znajomych, a także stowarzyszenie, które w swoim statucie odwołuje się do zasad religijnych.

Boże Narodzenie zajmuje w roku liturgicznym miejsce szczególne, ponieważ nie upamiętnia idei ani symbolu, lecz konkretne wydarzenie historyczne: narodziny Jezusa Chrystusa. Wraz z nim do centrum wiary chrześcijańskiej wchodzi tajemnica Wcielenia, czyli przekonanie, że Bóg stał się człowiekiem i wszedł w ludzką historię w sposób realny, cielesny i namacalny. Ta wyjątkowość święta znajduje swoje odbicie również w języku modlitwy i śpiewu, który w tym okresie wyraźnie różni się od form dominujących w innych momentach roku kościelnego.

Wielu z nas niespecjalnie lubi ryby, zwłaszcza karpia, i zadaje sobie pytanie: czy na wigilijnym stole mogą znaleźć się potrawy mięsne, czy koniecznie muszę zachować post? A co z Mszą świętą w Boże Narodzenie? Czy jeśli byłem na Pasterce, to muszę iść jeszcze raz? Czy 26 grudnia też mam obowiązek mszalny? Postaramy się rozwiać te dylematy i nieco pogłębić perspektywę świętowania.

Wcielenie jest ostatecznym aktem miłości Boga nie tylko do ludzkości, ale do całego Jego stworzenia. Bóg przyjął ciało złożone „z pierwiastków planety”, oddychał „jej powietrzem” i pił „jej wodę”. Papież Franciszek w encyklice „Laudato Si'” poszerza nasze rozumienie adwentowej miłości.

Puste miejsce przy wigilijnym stole najczęściej tłumaczymy jednym zdaniem: "dla niespodziewanego gościa". Brzmi bezpiecznie, wzruszająco i poprawnie. Ale to tylko jedna z możliwych interpretacji. W rzeczywistości puste miejsce bywa znakiem znacznie trudniejszym. Czasem jest po kimś, kto nie wrócił. Po kimś, z kim się pokłóciliśmy. Po kimś, kogo wykluczyliśmy milczeniem. Albo po kimś, kto żyje obok nas, lecz nie ma odwagi usiąść przy żadnym stole.

Prawie połowa dorosłych Brytyjczyków planuje w tym roku udział w nabożeństwie bożonarodzeniowym. I nie chodzi tylko o wierzących. Święta stają się momentem spotkania - duchowego i bardzo ludzkiego.

Jezuita, o. Pedro Arrupe pokazał, co oznacza chrześcijańska miłość w XX wieku. Jego wezwanie do formowania „mężczyzn i kobiet dla innych” nie jest zachętą do ogólnej życzliwości czy filantropii. Jest świadomą decyzją, by żyć „nie dla siebie, ale dla Boga i Chrystusa, Boga-człowieka, który żył i umarł za cały świat”.

Urzędnicy z niepokojem czekali na przedświąteczne spotkanie papieża z Kurią Rzymską i kardynałami. Poprzednik Leona często wykorzystywał tę okazję, by poruszyć trudne i bolesne sprawy. Obawy były tym większe, że Leon – w przeciwieństwie do Franciszka – ma za sobą kurialne doświadczenie. Pracował w tej instytucji przez dwa lata poprzedzające jego wybór na Stolicę Piotrową. Dzięki temu wyraźnie dostrzega problemy i obszary wymagające reformy. Po spotkaniu już wiemy, że Leon XIV poszedł w ślady swojego poprzednika i jasno określił, czego oczekuje od Kurii Rzymskiej i osób w niej pracujących.

W ostatnim tekście z adwentowego cyklu skupiającego się na proroctwach zapowiadających przyjście Mesjasza, znów powracamy do proroka Izajasza. Tym razem przyjrzymy się znanemu lecz dość mało zrozumiałemu fragmentowi mówiącemu o różdżce z pnia Jessego. Komentarz do tego proroctwa opracował o. Stanisław Biel SJ w książce "Powiew Ducha. Medytacje biblijne".

Kurs Alpha to seria 11 spotkań, które łączą wspólne kolacje, poruszające wykłady i rozmowy o wierze - bez oceniania. Dzięki Alpha uczestnicy znajdują wspólnotę, przyjaciół i duchowe wsparcie - tak jak Gabrysia, Piotr, Mateusz i Jarek, którzy opowiadają o tym, jak kurs zmienił ich życie. Sprawdź, dlaczego warto wziąć udział w Kursie Alpha i jak zgłosić się na najbliższą edycję.

Przełom grudnia i stycznia to czas noworocznych postanowień. Może zamiast wymyślać na siłę trudne do zrealizowania projekty, warto w spokoju odwiedzić jeden z kościołów i poszukać inspiracji w bożonarodzeniowej szopce. Nawet jeśli wokół będzie się dużo działo - jak w wersji krakowskiej - ubogi żłóbek zawsze będzie ten sam. Taką właśnie minimalistyczną rzeczywistość wybrał prawdziwy Bóg, by objawić się światu. Co więcej, jako prawdziwy Człowiek, pozostał minimalistą - być może pierwszym w historii. Już samo to powinno nam dać nam do myślenia.

W ostatnim odcinku naszego adwentowego cyklu Duchowość Wśród Konsumpcji o. Krzysztof Homa SJ odpowiada na pytanie, czy rezygnacja z kupowania to też forma postu, dzięki któremu będziemy lepiej przygotowani do świąt Bożego Narodzenia.

Archidiecezja Krakowska powita wkrótce nowego pasterza. Ingres, to nie tylko uroczyste wejście biskupa i towarzysząca mu historyczna oprawa, ale przede wszystkim wydarzenie liturgiczne i duchowe. Szaty i przedmioty używane podczas tej celebracji – ornat, tunicella, pastorał, kielich czy racjonał, to nie dodatki, czy dekoracje. Każdy z nich ma swoje miejsce, znaczenie i pomaga zrozumieć, czym jest objęcie posługi biskupiej. Przybliżamy także znaczenie obrzędów, które krakowski Kościół będzie przeżywał w związku ze zmianą na biskupiej katedrze.

Magdalena Tarnowska, znana widzom z parkietu "Tańca z Gwiazdami", coraz częściej mówi nie tylko o tańcu, ale także o wierze. Dwukrotna mistrzyni Polski i finalistka Blackpool Dance Festival w otwarty sposób opowiada o swoim kryzysie duchowym, bolesnym doświadczeniu rozstania i nawróceniu, które – jak sama przyznaje – całkowicie zmieniło jej życie.

Gdy nie umiesz zobaczyć Boga w swoim życiu, jest coś, co jak proszek do daktyloskopii może wykryć Jego ślady w Twojej codzienności. Marta Łysek i Łukasz Sośniak SJ o tym: czym się różni czekanie od czuwania, dlaczego warto pisać swoją duchową autobiografię, czy listy to-do w duchowości pomagają czy szkodzą, co działa jak proszek do wykrywania Bożych odcisków palców, jak ogarnąć się w reszcie Adwentu, żeby nie mieć poczucia, że zmarnowałeś czas i nic nie wyszło, jak chciałeś

Adwent nie wychodzi ci, jak chcesz, i masz poczucie, że twoja wiara może nie umiera, ale na pewno nie rośnie? Oto kilka podpowiedzi Marty Łysek i Łukasza Sośniaka z adwentowego odcinka podcastu "Bez cenzury".   

Jesteśmy u kresu trzeciego tygodnia Adwentu. Możemy przypomnieć sobie cytat Henriego de Lubac’a: „Wiara nie jest magazynem martwych prawd... Miłość można zrozumieć, jeśli jest wcielona. Służba bliźnim jest dla chrześcijanina jedyną formą nauczenia się jednoczącej miłości”.

„To koniec, on już nie jest nasz” – mówi John Prevost, brat Leona XIV, wspominając moment, w którym przyszły papież oddał mu klucz do rodzinnego domu. Ta pozornie drobna scena odsłania istotę całej drogi Roberta Francisa Prevosta: stopniowego, konsekwentnego odrywania się od prywatnego świata na rzecz służby Kościołowi powszechnemu. W długiej, szczerej rozmowie dla NCR brat papieża opowiada o ich wspólnym dzieciństwie, misjach w Peru, śmierci rodziców, codziennych nawykach nowego papieża i ciężarze popularności, która – jak przewiduje – kiedyś pokaże też swoje ciemne oblicze.

{{ article.description }}