Benedykt XVI: Dlaczego wierzę

Kilka dni temu świat zelektryzowała wiadomość o decyzji Benedykta XVI dotyczącej jego abdykacji. Papież ogłosił, że złoży urząd 28 lutego. W tej szczególnej dla Kościoła chwili książka "Dlaczego wierzę?" dobrze oddaje przesłanie całego pontyfikatu.

Ojciec Święty przekazuje nam swoje refleksje na tematy istotne. Z prostotą pisze o sprawach bliskich wszystkim chrześcijanom.

Wydaniu towarzyszy błogosławieństwo Benedykta XVI dla polskich czytelników. Wypraszając wszelkie łaski Ojciec Święty życzy, "aby lektura i refleksja owocowały umocnieniem i ożywieniem wiary".

"Wydawca włoskiego oryginału przygotował tę książkę dla młodego czytelnika. Jesteśmy przekonani, że ostatnim słowem Benedykta XVI nie jest rezygnacja, lecz przeżywany właśnie Rok Wiary. Dlatego wydanie polskie kierujemy do wszystkich, którym słowa Ojca Świętego mogą pomóc w pogłębieniu wiary i dodać sił w trwaniu przy Chrystusie." - Józef Polak SJ, Dyrektor Naczelny Wydawnictwa WAM.

Prezentujemy fragmenty książki "Dlaczego wierzę. Przesłanie Pontyfikatu Benedykta XVI"

Kościół

Jesteśmy Kościołem. Jesteśmy wspólno­tą ludzi żyjących wiarą. Naszym zadaniem jest żyć nią przykładnie, głosić ją i utrzy­mywać głęboką więź z Chrystusem, a więc z Bogiem samym, nie jako grupa wspar­cia w interesach, ale wspólnota ludzi wol­nych, która bezinteresownie daje i która przekracza granice narodów i kultur, czasu i przestrzeni.

Wielkim zadaniem Kościoła jest łącze­nie wiary z rozumem, czyli rozwijanie ta­kiego sposobu patrzenia na rzeczywistość, aby dostrzegać jeszcze to, co nieuchwytne, czego nie sposób dotknąć z racjonalną od­powiedzialnością. choć niezaprzeczalnie rozum jest darem Boga i tym, co wyróżnia człowieka.

Święty Paweł określił Kościół jako jed­no ciało w Chrystusie. Nie postrzegał więc Kościoła jako instytucji czy organizacji, lecz jako żyjący organizm, gdzie wszyscy pracują jeden dla drugiego i jedni z drugimi, będąc zjednoczeni w Chrystusie.

Wierzymy, że w Eucharystii naprawdę przyjmujemy zmartwychwstałego Pana. A jeśli każdy otrzymuje tego samego Chrystusa, to znaczy, że jesteśmy prawdziwie po­łączeni w tym nowym zmartwychwstałym ciele niczym w wielkiej przestrzeni nowej ludzkości.

Dziś człowiek wierzy, że potrafi wszyst­ko to, czego wcześniej oczekiwał wyłącznie od Boga. Według niektórych ludzi sprawy związane z wiarą są już przestarzałe, mitycz­ne, należące do dawnej cywilizacji. W ten sposób religia, w szczególności chrześcijań­ska, została odrzucona do lamusa.

Człowiek nie szuka już tajemnicy, tego, co boskie, ale twardo wierzy, że pewnego dnia nauka wytłumaczy wszystko, czego jeszcze nie rozumiemy. Wydaje się to tylko kwestią czasu, kiedy zapanujemy nad każdą rzeczą.

Jednak właśnie nauka ze swojej strony uznaje własne granice. Wielu uczonych po­twierdza obecnie, że całość zjawisk skądś musi pochodzić.

W takim razie trzeba na nowo zadać py­tanie o wiarę.

Tak naprawdę żyjemy w epoce, w któ­rej konieczna jest nowa ewangelizacja. W epoce, w której Dobra nowina musi być głoszona tak, aby w nowy sposób wnikała w nasze myślenie i w nasze rozumienie.

człowiek zawsze pozostaje ten sam, po­mimo wielu zmian. Me byłoby tylu wierzą­cych, gdyby w głębi serca nie przyznawali: "Tak, to, co głosi religia, jest tym, czego po­trzebujemy. Sama nauka nie wypełni całego naszego życia".

Widzieliśmy, że postęp spowodował wzrost naszych możliwości. Lecz nie wzro­sła przez to nasza wielkość - ani moralność, ani człowieczeństwo.