Kobieta przez lata modliła się do tej figurki. Potem dowiedziała się, co przedstawia

Naprawdę? Modliła się do figurki? To prababcia nie była katoliczką? Bo gdyby była, to wiedziałaby, że nie modlimy się do figurek.Z tym że nie podejrzewam prababci, tylko redaktora który nie uważa, co pisze.

I na pewno wiele wyjednała, bo nie liczą się przedmioty, tylko wiara. 

tak się kończy modlenie się do figurek, obrazów, obrazków i innych dzieł ludzkich. Dziwi mnie ta skłonnośc w Kościele rzymsko-katolickim do czczenia obrazów i figur. Omijam te liturgie, które się z tym wiążą , dla mnie jest to zwykłe bałwochwalstwo. 

Kult wizerunków szybko stał się najistotniejszym elementem życia religijnego zarówno w domach, jak i w kościołach. Historyk Will Durant opisuje, jak do tego doszło: „W miarę przybywania adorowanych świętych pojawiła się potrzeba ich rozpoznawania i zapamiętywania; zaczęto więc wytwarzać ich liczne podobizny, jak również wyobrażenia Marii. Jeśli chodzi o wizerunki Chrystusa oraz Jego krzyż, stały się one obiektami nabożnej czci, a dla prostaczków — wręcz talizmanami. Święte relikwie, obrazy i figury tak działały na wyobraźnię ludzi, że stały się dla nich przedmiotami uwielbienia; zaczęli padać przed nimi na twarz, zapalać świece i spalać kadzidło, całowali je, przyozdabiali kwiatami i przypisywali im tajemną moc dokonywania cudów. (...) Mimo wielokrotnych przypomnień Ojców Kościoła oraz synodów, że wizerunki nie są bóstwami, lecz jedynie ich wyobrażeniem, ludzie nie przejmowali się takimi różnicami” (The Age of Faith).