Najlepsza modlitwa do anioła stróża

 Również apostoł Jan na koniec Objawienia rzekł: „Amen! Przyjdź, Panie Jezusie” (Obj 22:20). Ale i tę wypowiedź objaśnia kontekst: Jan w pewnej wizji usłyszał, jak Jezus mówi o swym przyszłym przyjściu, a powyższymi słowami wyraził pragnienie, by tak się rzeczywiście stało (Obj 1:10; 4:1, 2; 22:16, 20). Zachowanie Szczepana i Jana niewiele się różniło od rozmowy, którą ten ostatni przeprowadził z pewną istotą niebiańską w wizji opisanej w Objawieniu (Obj 7:13, 14; por. Dz 22:6-22). Nic nie wskazuje na to, by po wniebowstąpieniu Jezusa uczniowie zwracali się do niego w innych okolicznościach. Dlatego apostoł Paweł napisał: „We wszystkim niech wasze gorące prośby zostaną przedstawione Bogu w modlitwie i błaganiu wraz z dziękczynieniem” (Flp 4:6). Prawo przystępowania do Stwórcy i zanoszenia do Niego modlitw uzyskujemy poprzez Chrystusa Jezusa (zob. PRZYSTĘP DO BOGA). Dzięki jego krwi, złożonej Bogu w ofierze, „mamy śmiałość, jeśli chodzi o drogę wstępu do miejsca świętego”, tzn. możemy śmiało przystępować do Boga w modlitwie „z sercami prawdziwymi w zupełnej pewności wiary” (Heb 10:19-22). Z tego względu Jezus Chrystus jest jedyną „drogą” umożliwiającą ludziom pojednanie się z Bogiem i zanoszenie do Niego modlitw (Jn 14:6; 15:16; 16:23, 24; 1Ko 1:2; Ef 2:18.

(Psalm 65:2) Ty, który wysłuchujesz modlitwę — do ciebie przyjdzie wszelkie ciało ludzkie. Ten, który wysłuchuje modlitwę. Całe Pismo Święte wyraźnie poświadcza, że wszelkie modlitwy należy kierować do Jehowy (Ps 5:1, 2; Mt 6:9), że to On ?wysłuchuje modlitwę’ (Ps 65:2; 66:19) i jest władny spełnić to, o co się Go błaga (Mk 11:24; Ef 3:20). Modlenie się do fałszywych bogów i ich wizerunków przedstawiono w Biblii jako głupotę, ponieważ te bożki nie potrafią słuchać ani działać i nic nie znaczą w porównaniu z prawdziwym Bogiem (Sdz 10:11-16; Ps 115:4, 6; Iz 45:20; 46:1, 2, 6, 7). To, jak niemądre są takie modlitwy, wykazał sprawdzian dotyczący kwestii boskości Baala i Jehowy, przeprowadzony na górze Karmel (1Kl 18:21-39; por. Sdz 6:28-32). Całkowicie bezpodstawne są twierdzenia, jakoby stosowne były modlitwy zanoszone do innych osób, np. do Syna Bożego. To prawda, że w sporadycznych wypadkach niektórzy zwracali się do Jezusa Chrystusa przebywającego w niebie. Szczepan tuż przed śmiercią zawołał: „Panie Jezusie, przyjmij ducha mego” (Dz 7:59). Te niecodzienne słowa znajdują jednak wytłumaczenie w zaistniałych okolicznościach. Szczepan miał wtedy wizję „Jezusa stojącego po prawicy Boga” i najwyraźniej zareagował tak, jak gdyby znajdował się w jego obecności — ośmielił się przedstawić swą prośbę temu, którego uznawał za Głowę zboru chrześcijańskiego (Dz 7:55, 56; Kol 1:18).