Będąc istotami ludzkimi, mamy prawdziwą wolność jako istoty stworzone na obraz i podobieństwo Boga, a dzięki tej wolności potencjał twórczy staje się prawdziwy.
Oznacza to, że poprzez akt woli możemy stworzyć nowe myśli, słowa i czyny, które nigdy wcześniej nie istniały. W rzeczywisty sposób możemy stworzyć nieistniejącą przyszłość poprzez nasze wybory.
Co więcej, każdy ludzki akt ma w sobie coś nieodwołalnego. Każde wypowiedziane słowo, każde podejmowane działanie nieuchronnie pozostawia ślad w historii. Żadne działanie, bez względu na to, jak bardzo pragniesz, nie może zostać cofnięte lub wymazane. Nawet czyny dokonane w ukryciu i ukryte przed ludzkimi oczami, pozornie bez konsekwencji, są widziane przez Boga i są dla Niego obecne.
Nasze wybory odbijają się echem zarówno w czasie, jak i w wieczności. Przeszłości nie można cofnąć.
Prawda ta pociesza i przeraża jednocześnie. Jest to pełna nadziei myśl, że każdy akt miłosierdzia, choćby niewidziany przez ludzi, jest zapisany na zawsze w umyśle Boga. Miłość ma wieczne znaczenie, ma trwałe efekty. Z drugiej strony niepokojąca jest myśl, że każda zła myśl lub zamiar, każde grzeszne działanie, każde szkodliwe słowo, bez względu na to, jak ulotne czy nieznaczące, jest również nieodwołalne.
Sekret skruchy
To, co powiedziałem do tej pory, jest wystarczająco prawdziwe w porządku natury. Każdy akt woli jest trwały i nieodwołalny. Nie jest to jednak prawdą w porządku łaski. Dzięki łasce możemy naprawdę zmienić przeszłość.
W jaki sposób? Poprzez pokutę. Poprzez prawdziwą pokutę naprawdę możemy wymazać nasze grzechy. Możemy usunąć ich plamę z historii i zacząć od nowa jako nowe stworzenie. To jest cud miłosierdzia Chrystusa.
Ktoś kiedyś powiedział, że "ten, kto się usprawiedliwia, oskarża siebie". Dla chrześcijanina jest jednak odwrotnie. Ten, kto się oskarża, usprawiedliwia siebie. Kiedy uznamy naszą winę przed Bogiem, On na zawsze usunie tę winę. On wymaże nasze grzechy z rejestru wieczności.
Spowiedź zwykła być opisywana jako rodzaj sali rozpraw - najdziwniejszej sali rozpraw, jaką kiedykolwiek sobie wyobrażano. Jest to bowiem jedyna sala sądowa, w której zarzut winy zawsze spotyka się z całkowitym ułaskawieniem i uwolnieniem więźnia.
Religia "ponownego początku"
Wiara chrześcijańska jest religią "ponownego początku", ponieważ jest to religia skruchy i odnowy. Co więcej, jest to religia zmartwychwstania. Nigdy nie możemy stanowczo powiedzieć, że jesteśmy skończeni, że nie ma dla nas nadziei, ponieważ służymy Temu, który powstał z grobu.
Dostępujemy mocy zmartwychwstania, gdy żałujemy za grzechy, gdy powracamy do naszego Ojca i otrzymujemy Jego miłosierdzie i przebaczenie. W konfesjonale rodzimy się na nowo - jest to cud tak wielki, jak pierwszy dzień stworzenia.
G.K. Chesterton uchwycił niegdyś cud, który jest spowiedzią, i zawarł go w swojej autobiografii:
A kiedy katolik odchodzi od konfesjonału, naprawdę, z definicji, wchodzi w ten świt własnego początku i patrzy nowymi oczami na Pałac Kryształowy, który naprawdę jest z kryształu. Wierzy, że w tym ciemnym kącie, w tym krótkim obrzędzie, Bóg naprawdę stworzył go na nowo na swój obraz i podobieństwo. Jest teraz nowym eksperymentem Stwórcy. Jest tak samo nowym eksperymentem, jak wtedy, gdy miał jedynie pięć lat. Staje w jasnym świetle u wspaniałego początku życia. Upływ czasu już go nie przeraża. Może być siwy i cierpieć na podagrę, ale ma dopiero pięć minut.
Nigdy nie rozpaczaj. Nigdy nie trać nadziei. Skrucha przywraca wszystkie rzeczy. Służymy Bogu, który sprawia, że wszystko jest nowe.
Skomentuj artykuł