Zachowywałeś się tak na cmentarzu? To nie o to chodzi

O groby trzeba dbać - trzeba aby były czyste i posprzątane. To wynika z kultury, ale także z szacunku do pamieci o zmarłej osobie. Ale nic więcej. Reszta to - co widać szczególnie w Polsce - dziady (lub też pominki, przewody, radecznica, zaduszki) - czyli pogańskie święto żywych dla zmarłych. Zmarłych, którzy w ten dzień wracali do świata żywych. Im to zaświecało się światełko, aby mogli trafić. Przyozdabiało groby aby było im miło i aby sie nie mścili, za zapomnienie itp rytuały. Jesienią ''dziady'' obchodzono w noc z 31 października na 1 listopada, (Noc Zaduszkowa, Zaduszki, Zaduszki jesienne), co było przygotowaniem do Święta Zmarłych, obchodzonego w okolicach 2 listopada. Katolicka metoda walki z pogaństwem poprzez synkretyzm włączyła ten zwyczaj w obrządkowość - podobnie jak Wielkanoc, Boże Narodzenie, Kult Matki Boskiej czy Różaniec.

Super, bardzo ładnie. Rozumiem sens wypowiedzi, ale trochę się pomądrzę :) Nieco się pomieszały w naszej kulturze dwa dni: Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny. Ponieważ pierwszy jest wolny od pracy (a drugi przeważnie nie), to z konieczności był i jest wykorzystywany do wypraw na groby, które to wyprawy często są okazją do spotkania rozsianych po kraju żyjących bliskich. Przy okazji groby się sprząta, upiększa, pali znicze, odmawia modlitwy. Osobiście nie widzę w tym nic a nic złego. No bo jak? Stać nad zarośniętym badylami grobem matki/dziadka i nic z tym nie zrobić? Nie zapalić znicza? To wszystko jest wyrazem naszej pamięci o zmarłych przodkach. Tych, których kochaliśmy a także tych, których nie znaliśmy osobiście. Dodatkowo paląc znicze okazujemy naszą wiarę w życie wieczne i nieśmiertelność duszy, więc w to, że jednak ci nasi zmarli nie umarli tak całkiem. Oczywiście, wszystkie te praktyki mogą okazać się pustymi i "na pokaz" gestami, jesli nie stoi za tym modlitwa. Ale nie potępiałabym ludzi niewierzących, którzy są tej tradycji wierni i okazują w ten sposób jedynie szacunek pamięci swych przodków. Nie zapominajmy, że dla nich śmierć bliskich (i myśl o własnej śmierci) jest czymś o wiele bardziej trudnym i bolesnym niż dla nas, którzy wierzymy, że po tej "drugiej" stronie czeka na nas Miłosierny i Kochający Ojciec. I jeszcze, na koniec: kochana Praktykantko redakcji, nie ubieraj czapki tylko po prostu wkładaj na głowę, no, chyba, że ją chcesz przyozdobić. Dbałość o poprawność językową jest obowiązkiem w tym zawodzie (ta uwaga to trochę przez zazdrość, że ja nie mam okazji pracować z tak wspaniałymi ludźmi jak redaktorzy i współpracownicy Deonu). Serdecznie pozdrawiam.