Ignacjańskie spotkania ze Słowem J 10,27-30

Jakiekolwiek są moje pragnienia i oczekiwania, które towarzyszą mi w tej modlitwie, przede wszystkim chcę, żeby była ona inspirującym spotkaniem, a nie bezpłodnym monologiem. Chcę więc usłyszeć to, co Pan ma mi do powiedzenia.

Powiem Mu jak niegdyś Samuel: "Mów, Panie, a ja będę słuchać… Będę słuchać, bo tylko Twoje słowo może poszerzyć mój wąski horyzont widzenia. Tylko ono może wlać światło, dzięki któremu ukażą się nowe możliwości, niedostępne dla moich oczu. Tylko Twoje słowo może rozbudzić nadzieję tam, gdzie już we mnie zapanowało zwątpienie w możliwość przemiany. Mów, Panie, a ja będę słuchać…"

Spróbuję sobie wyobrazić, jak Pan przemawia w osobie współczesnego pasterza Kościoła - papieża Franciszka. Przemawia jak pasterz, który zwraca się do swoich owiec, a każdą z nich zna po imieniu. Jak ten, który nosi je w swoim sercu i pachnie owcami. Jakie reakcje budzi we mnie to patrzenie na przemawiającego papieża jak na samego Pana obecnego w wybranym przez Niego pasterzu - obecnego pośród swego ludu, który ja także stanowię?... Czy potrafię wyobrazić sobie, jak wymawia moje imię?...

Jezus mówi do mnie - mówi w osobie papieża: Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Jezus po tym poznaje swoje owce, czyli ludzi Jemu wiernych, że dają posłuch Jego słowu. Umieją słuchać. Potrafią słuchać Kogoś całkiem Innego niż oni sami. To znaczy, że są także zdolni do zmiany punktu widzenia, do zakwestionowania własnej wizji. Tylko tacy ludzie umieją słuchać naprawdę. A jak to jest z moim słuchaniem innych ludzi - tych, których na co dzień spotykam? W jakim stopniu staram się zrozumieć ich punkt widzenia?... Czy nie łudzę się co do tego, iż nie słuchając ludzi do mnie podobnych, mogę usłyszeć Boga, który jest całkiem Inny? Na ile mam świadomość, że jedynie ucząc się autentycznie słuchać innych ludzi, uczę się słuchać także Boga?...

Rozważanie o. Roberta Grzywacza SJ

[-medytacja_21iv2013_grzywacz.mp3-]

Z Ewangelii wg św. Jana (J 10,27-30)

Jezus powiedział: "Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną i Ja daję im życie wieczne. Nie zginą one na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy"