Chwaląc Boga, nie chwalmy siebie - Mk 1, 40-45

Mieczysław Łusiak SJ

Trędowaty przyszedł do Jezusa i upadając na kolana, prosił Go: "Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić". Zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego: "Chcę, bądź oczyszczony". Natychmiast trąd go opuścił i został oczyszczony.

Jezus surowo mu przykazał i zaraz go odprawił, mówiąc mu: "Uważaj, nikomu nic nie mów, ale idź, pokaż się kapłanowi i złóż za swe oczyszczenie ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich".

Lecz on po wyjściu zaczął wiele opowiadać i rozgłaszać to, co zaszło, tak że Jezus nie mógł już jawnie wejść do miasta, lecz przebywał w miejscach pustynnych. A ludzie zewsząd schodzili się do Niego.

Jest bardzo cienka granica między chwaleniem Boga za to co uczynił, a chwaleniem się tym, co Bóg nam uczynił. Opowiadając o cudach, które Bóg uczynił w moim życiu, siłą rzeczy staję w centrum zainteresowania ludzi.

DEON.PL POLECA

Bardzo łatwo przychodzi chwalić Boga, ale po to, by ludzie nas widzieli, nas słuchali i o nas mówili.

Ludziom próżnym należy zabraniać opowiadania o Bożych cudach w ich własnym życiu. Może ów trędowaty do takich należał?

DEON.PL POLECA

Przeżyj Boże Narodzenie inaczej niż zwykle - zobacz niezwykłe karty

 

 

Jak sprawdzić, czy sam nie należę do ludzi próżnych? Jak nie zaniechać chwalenia Boga z obawy przed próżnością? Raczej na pewno nie jest próżnym człowiek, który chętniej opowiada o cudach, które Bóg uczynił w życiu innych ludzi, niż o tych, które uczynił w jego własnym życiu.

Tworzymy DEON.pl dla Ciebie
Tu możesz nas wesprzeć.
Wspomóż nas

Tematy w artykule

Więcej w: Komentarze do Ewangelii

Bóg mówi do nas przez wydarzenia i innych ludzi

Komentarze do Ewangelii

Gościnność wobec innych jest otwarciem się na Boże błogosławieństwo

Komentarze do Ewangelii

Głos, który przemienia życie. Odwaga, by powiedzieć "tak" Bożym planom

Komentarze do Ewangelii

Więcej w: DEON.pl

Kraków/ Wigilia dla osób bezdomnych i potrzebujących na Rynku Głównym

Świat

Błogosławieństwo figurek Dzieciątka Jezus

Kościół

Nie robimy niczego nadzwyczajnego, a jedynie to, do czego Kościół jest wezwany

Wiara

Franciszek na Anioł Pański: Błogosławmy mamy i wysławiajmy Boga za cud życia

Kościół

Kamper medyczny – dar od Papieża Franciszka, dotarł na Ukrainę

Świat

Czy wiesz, kim były Mateczki Adwentowe?

Świat

Skomentuj artykuł

Chwaląc Boga, nie chwalmy siebie - Mk 1, 40-45
Komentarze (10)
E
effa
13 stycznia 2011, 18:07
W uzupełnieiu mojego komentarza, podaję stronę internetową Mocnych w Duchu: http://www.odnowa.jezuici.pl/ Pozdrawiam
E
effa
13 stycznia 2011, 17:47
~R7Q7C- jest wiele publikacji i miejsc we wspónotach naszego kościoła, by takie świadectwa usłyszeć lub o nich przeczytać. Polecam Ci książkę pt. Jezus żyje - E. Tardifa i inne Jego książki oraz charyzmatyczne wspólnoty Odnowy w Duchu Świętym. Wiele świadectw można znaleźć na stronie internetowej Mocni w Duchu w Łodzi. A z drugiej strony bardzo Ci współczuję w Twoim doświadczaniu ludzkiej bezduszności... Sama jej wiele doświadczyłam, więc wiem co to oznacza............. Mam dla Ciebie za też słowa pocieszenia, że nie jest to stan, którego z Bożą pomocą nie można przejść, choć wiem ile bólu trzeba znieść oraz to, że to się zmieni........ Jest to wyłącznie stan przejściowy..........jak czas strapienia, który mija i nastaje czas pocieszenia............ Czego Ci oczywiście życzę.
Alicja Snaczke
13 stycznia 2011, 17:40
Nie do końca rozumiem rozważanie o.Mieczysława. Pan Jezus zabronił człowiekowi, którego oczyścił z trądu mówić o tym w formie świadectwa. Natomiast posłał go zaraz do kapłana, by zdał sprawę z tego uzdrowienia. I nie tylko, zobowiązał go, do złożenia ofiary. Myślę, że przez tego człowieka, Pan Jezus, wysyła kapłanowi wieśc o swej boskości. I jeszcze jedno: myślę, że składając świadectwa, chwalimy Pana, a nie siebie. Mówimy bowiem, to Pan uczynił mi ... Chwała Panu!.
R
R7Q7C
13 stycznia 2011, 17:12
Niektórych denerwują uzdrowienia i chcieliby jak najbardziej je wyciszyć, nie rozpowszechniać wiedzy o nich pod różnymi pretekstami... Coż, jeśli się jest w sile wieku, zdrowym jak ryba i nie ma sie żadnych problemów, to łatwo lekceważyć cudzą radość z uzdrowienia i czynic temu człowiekowi różne zarzuty. Chciałabym usłyszeć wiele takich świadectw, może ożywiłoby to moją wiarę, podłamaną dziesiątkami lat doświadczania ludzkiej bezduszności.
Grażyna Urbaniak
13 stycznia 2011, 16:50
Moja mama też niedawno miała taką wątpliwość. Bóg wysłuchał jej wytrwałej modlitwy i z radością o tym wszystkim opowiadała. A potem opadły ją skrupuły, czy to nie grzech próżności i poszła do spowiedzi. Usłyszała od spowiednika: "Ciesz się, raduj, opowiadaj wszystkim i chwal Boga za jego dobroć". Magnifikat trzeba głosno śpiewać.
U
uu
13 stycznia 2011, 12:50
 Czyj to cytat ...? Domniemuję,że nie katolicki, bo Jezus uczy ,by nie oceniać , nie sądzić...!
M
maria
13 stycznia 2011, 12:45
"Ludziom próżnym należy zabraniać opowiadania o Bożych cudach w ich własnym życiu." Jakiego potrzeba zadufania, by ocenić ludzką próżność w kontekście cudów tych ludzi jednak spotykających. Za jedno świadectwo cudu w ludzkim życiu, wszystko jedno jak próżnego człowieka, oddałabym całe swoje zniesmaczenie jego próżnością. Mam takiego akurat na wyciągnięcie ręki. Rozmyślam czasem, jak wspaniałomyślny jest Bóg.
E
effa
13 stycznia 2011, 12:38
Bardzo dziękuje za to rozważanie..........i zgadzam się, że jest bardzo cienka granica, by dając świadectwo nie mieć innego pragnienia niż wskazywanie na Boga........ Nie bardzo się zgadzam, z tym, by mówić co Bóg uczynił w życiu innych ludzi, niż to co we własnym...........owszem należy również to czynić, ale nie wyłącznie............. i wcale nie prawda, że człowiek mówiący o życiu innych jest mniej próżny............ Wszystko zależy chyba od tego, jakie pragnienie i jaki cel ma dzielenie się własnym świadectwem............... Myślę, że zwieńczeniem zarówno osobistego świadectwa jak i mówienia o doświadczeniu innych jest przede wszystkim to, jakie są tego owoce............. Warto więc podejmować ryzyko..........tylko bowiem ten co nic nie robi, nie popełnia też błędów........ a chyba nie o to chodzi....
C
czytelniczka
13 stycznia 2011, 10:26
Dziękuję za to rozważanie do ewangelii. Wyjaśnia moje wątpliwości odnośnie do dawania "świadectw". Tyle pięknych słów wychodzi z ust ludzi, którzy "coś" przeżyli i opowiadają o tym, a później okazuje się, że to wszystko było jedynie emocjonalnym doświadczeniem, które bezpowrotnie minęło. Nie mam nic przeciwko świadectwom. Jednak coraz bardziej przekonuję się, że to, czym chcemy sie podzielić z innymi musi najpierw dojrzewać w naszym wnętrzu, na modlitwie, w relacji z Jezusem, aby nie było jedynie próżnym czwaleniem się tym, co Pan Bóg we mnie uczynił. Obserwując obecny styl życia i wychowania nie trudno stwierdzić, że zmierza w kierunku koncentracji na sobie. Zły wtedy szybko zajmie się takim "świadectwem" i postąpi z nim jak z ewangelicznym ziarnem, które pada na drogę. Nie pomaga wzrastać, ani temu, który mówi, ani też nie dotrze do odbiorcy jako świadectwo. Może nawet być zgorszeniem. Jeśli Jezus mówi: "Uważaj, nikomu nic nie mów, ale idź, pokaż się kapłanowi i złóż za swe oczyszczenie ofiarę..." to wskazuje również nam na potrzebę rozeznawania, co komu i kiedy powiedzieć. Może też potrzeba przy tym ofiary w formie dyskrecji i czekania na odpowiednia chwilę, aż Pan sam da znać ...?
9
9264K
13 stycznia 2011, 07:49
Dziękuję, to rozważanie było trafione do mnie.
Dodaj komentarz