Po co są przypowieści? "Dodają wiedzy i zrozumienia tym, którzy już coś mają"

Przypowieści mają właśnie taki podwójny skutek. Dodają wiedzy i zrozumienia tym, którzy już coś mają. Im więcej ktoś wie, tym więcej może do tej wiedzy dodać. Przypowieści jednak też odbierają, zubażają człowieka.

Z ewangelii wg św. Mateusza:

Przystąpili do Niego uczniowie i zapytali: «Dlaczego w przypowieściach mówisz do nich?» On im odpowiedział: «Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego, im zaś nie dano. Bo kto ma, temu będzie dodane, i nadmiar mieć będzie; kto zaś nie ma, temu zabiorą również to, co ma. Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że otwartymi oczami nie widzą i otwartymi uszami nie słyszą ani nie rozumieją. Tak spełnia się na nich przepowiednia Izajasza: Słuchać będziecie, a nie zrozumiecie, patrzeć będziecie, a nie zobaczycie. Bo stwardniało serce tego ludu, ich uszy stępiały i oczy swe zamknęli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, ani swym sercem nie rozumieli: i nie nawrócili się, abym ich uzdrowił. Lecz szczęśliwe oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą. Bo zaprawdę, powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło ujrzeć to, na co wy patrzycie, a nie ujrzeli; i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli.

Obraz: Oczyma wyobraźni zobaczę Jezusa i Jego uczniów. Oni byli świadkami tego, jak Jezus przemawia do tłumów. Tutaj, na osobności tłumaczy swoim uczniom to, jak mają rozumieć wydarzenia, w których uczestniczą. Jestem także wśród nich.

Myśl: Jezus mówi do tłumów w przypowieściach, bo nie może nie przekazywać swojego Słowa. Wie też, że ono przekracza czysto ludzkie możliwości pojmowania go. Przypowieści mają właśnie taki podwójny skutek. Dodają wiedzy i zrozumienia tym, którzy już coś mają. Im więcej ktoś wie, tym więcej może do tej wiedzy dodać. Przypowieści jednak też odbierają, zubażają człowieka. Biedny, który nie może ‘zainwestować’, pomnożyć swojego majątku, staje się coraz biedniejszy. Uczniowie – inaczej niż tłum – nie tylko słyszą, ale i przyjmują z wiarą Słowo. To jest poznawanie ‘tajemnic Królestwa’.

Emocja: Zatwardziałość. To stan ducha bez nadziei na zmianę, na poprawę. To także zbytnie skoncentrowanie na sobie, które nie pozwala nam się uwolnić duchowo i otworzyć na rzeczywistość, w której żyję.

Wezwanie: Poproszę o serce uwolnione od zbytniego zatroskania o siebie. Podziękuję za to, że otrzymałem Słowo i mogłem poznać ‘tajemnice Królestwa’.