Lęk przed Bogiem często wynika z Jego nieprawdziwego obrazu

Lęk przed Bogiem. Tradycja mówi często o ‘timor reverentialis’ – poczuciu onieśmielenia z szacunku wobec czegoś wielkiego, boskiego. Często jednak ta ‘bojaźń’ wynika bardziej z uporu przy swoich wyobrażeniach i planach. Nie przyjmujemy perspektywy wiary, krzyża Chrystusa i zmartwychwstania, ale upieramy się przy swoich wizjach.

Czytania: Za 2,5-9.14-15a; Łk 9,43-45

Z Ewangelii wg św. Łukasza:

A wszyscy osłupieli ze zdumienia nad wielkością Boga.
Gdy tak wszyscy pełni byli podziwu dla wszystkich Jego czynów, Jezus powiedział do swoich uczniów: «Weźcie wy sobie dobrze do serca te właśnie słowa: Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi». Lecz oni nie rozumieli tego powiedzenia; było ono zakryte przed nimi, tak że go nie pojęli, a bali się zapytać Go o nie.

Komentarz do Ewangelii:

Obraz: Po zejściu z Góry Przemienienia Jezus dokonuje wielkiego cudu, egzorcyzmuje i uwalnia od złego ducha syna jakiegoś ojca. Przyjrzę się zdumieniu i podziwowi ludzi wobec znaków dokonywanych przez Jezusa. Posłucham tego, co mówi do swoich uczniów i przyjrzę się ich reakcji.

Myśl: Jezus po raz drugi zapowiada już swoją śmierć. Uczniowie są jednak ‘ślepi’ na to i nie potrafią zrozumieć tego, co Pan mówi. Co więcej, trwają w uporze i boją się zapytać. Nie chcą zrozumieć. Pozostają zamknięci w świecie swoich wyobrażeń i lęków. To jednak nie unicestwia Bożego planu. Jezus proponuje uczniom słowo wiary: „Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi”. Przypomina to pomimo naszej ‘głuchoty’ i lęków.

Emocja: Lęk przed Bogiem. Tradycja mówi często o ‘timor reverentialis’ – poczuciu onieśmielenia z szacunku wobec czegoś wielkiego, boskiego. Często jednak ta ‘bojaźń’ wynika bardziej z uporu przy swoich wyobrażeniach i planach. Nie przyjmujemy perspektywy wiary, krzyża Chrystusa i zmartwychwstania, ale upieramy się przy swoich wizjach.

Wezwanie: Poproszę o łaskę usłyszenia słowa krzyża i perspektywy męki i śmierci Pana. Podziękuję za Jego pasję dla mnie i chęć przemówienia mi do serca.

Jubileusz 2025: Spes non confundit przypomina: „rozumiemy zatem potrzebę modlitwy za tych, którzy zakończyli swoją ziemską wędrówkę, solidarności w modlitewnym wstawiennictwie, które znajduje swoją skuteczność w komunii świętych, we wspólnej więzi, która jednoczy nas w Chrystusie, pierworodnym wobec każdego stworzenia. Tak więc odpust jubileuszowy, na mocy modlitwy, jest przeznaczony w szczególny sposób dla tych, którzy odeszli przed nami, aby mogli otrzymać pełnię miłosierdzia” (22). Odmówię w intencji zmarłych dziesiątek różańca, tajemnicę Wniebowzięcia Maryi.