Mała, niepozorna modlitwa. Czym jest Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego?

Nad nienarodzonym dzieckiem, zagrożonym śmiercią i jego małym światem rozciąga się najpierw współczucie, potem modlitwa. Osoby, które zawierzają je Bogu, raczej nie zobaczą efektów swojej duchowej opieki. Ufają jednak, że ich modlitwy zostaną wysłuchane.

Duchowa Adopcja polega na wzięciu w modlitewną opiekę nieznanego nam, poczętego dziecka, którego narodziny są zagrożone.

- Modlitwa trwa dziewięć miesięcy, czyli tyle, ile trwa ciąża. Osoba podejmująca się tego zobowiązania, każdego dnia odmawia jedną dziesiątkę różańca i specjalną modlitwę w intencji dziecka i jego rodziców. Niektórzy do modlitwy dołączają również inne postanowienia, np. ofiarowują swoje cierpienie - mówi w rozmowie z Deon.pl Małgorzata Bartas-Witan, która w Dzieło Duchowej Adopcji zaangażowana jest od kilkunastu lat.

Duchową Adopcję podejmuje się w formie wypowiadanego przyrzeczenia w święto maryjne prywatnie lub publicznie w kościele.

Opiekę duchową nad nieprzyjętym dzieckiem może podjąć każdy.

- Modlą się wszyscy. Młodsi i starsi. Mamy, które mają własne dzieci, ale również te, które nie mogą ich mieć. Modlą się także mamy, które dokonały aborcji. Osoby świeckie i konsekrowane. Pod opieką rodziców modlą się również dzieci - zaznacza.

- Ufamy, że ta modlitwa ma moc i przynosi dobre owoce - dodaje.

Obecność Maryi w Duchowej Adopcji

Duchowa Adopcja jest związana z duchowością maryjną. Sama modlitwa powstała po objawieniach fatimskich, stając się odpowiedzią na wezwanie Matki Bożej do modlitwy różańcowej, pokuty i zadośćuczynienia za grzechy.

- Osoby, które modlą się za maleństwa noszą je w sercu, pamięci i w swojej modlitwie. Dziecko zawierzamy Maryi, która szuka sposobów, by ochronić je przed krzywdą i troszczyć się o nie - mówi Małgorzata Bartas-Witan.

Modlitwa ta to też spojrzenie na kobietę w trudnej sytuacji i całe środowisko, w którym poczęło się dziecko.

- Jest to modlitwa, która ma ochraniać duchowo dziecko przed niebezpieczeństwem, ale także jego mamę, której może być z różnych powodów ciężko i brakować sił. To wszystko powierzamy Maryi - podkreśla.

Dziewięć miesięcy to długo. Wiele osób boi się, że nie wytrwa tyle w modlitwie.

- Duchowa Adopcja jest zobowiązaniem przyjętym w wolności i jej zaprzestanie nie ma sankcji grzechu. To nie jest tak, że przerwanie takiej modlitwy oznacza, że dziecku się coś stanie. Jeżeli dla kogoś w sumieniu jest to złamanie - wg niego ważnego - zobowiązania, to można się z tego wyspowiadać - dodaje.

- Wiadomo, że na naszą porażkę w tym zmaganiu o szczęśliwe narodziny poczętego dziecka liczy jego Przeciwnik. Dlatego tym bardziej nie należy się zniechęcać ale ciągle podejmować i kontynuować nawet tę przerwaną modlitwę - zaznacza.

Uzdrowienie osób modlących się

Znane są świadectwa osób zaangażowanych w Duchową Adopcję, które zostały uwolnione z syndromu postaborcyjnego. Osoby te często podkreślają, że wieloletnie leczenie psychiatryczne czy częsta spowiedź, nie dawały takich błogosławionych skutków.

- Dla nich, po jakimś czasie ta modlitwa staje się formą duchowego lekarstwa, co ma również swój wymiar psychologiczny - mówi.

- Znane są też świadectwa kobiet, które choć same nie mogły mieć dzieci, a modliły się za dzieci nienarodzone, potem nieoczekiwanie stawały się mamami. Nie jest to zasadą, ale się zdarza - dodaje.

Mała, niepozorna modlitwa

Ludzie modlą się w zawierzeniu Bogu za konkretne dziecko, choć nie widzą efektów swojej modlitwy.

- Można powiedzieć, że sięgamy po narzędzie bardzo słabe. Podarowaną Bogu małą, niepozorną modlitwę, ale bardzo silną w perspektywie wiary - podkreśla Małgorzata Bartas-Witan.

I dodaje: - Wydaje się nawet jakby tej modlitwy nie było. Nic nie wiemy o jej skutkach, które mogłyby dać nam poczucie siły i sprawczości.

Imię dziecka, za które ktoś się modli i sytuacja, w jakiej się znajduje, są znane tylko Bogu.

- Nie mamy informacji o dziecku, za które się modlimy, ale zawierzamy je Bogu i prosimy Go o błogosławieństwo. Nie wiemy, co się z tym dzieckiem stanie, gdzie jest, co się z nim dzieje, ale ufamy Bogu i roztaczamy nad maleństwem opiekę duchową. Mamy wielkie pragnienie, by ratowane było jego życie - tłumaczy.

Pierwsza Duchowa Adopcja w Polsce

- W kwietniu 1956 roku uchwalono w Polsce legalną aborcję, która zaczęła się zakorzeniać w naszym kraju. W tym czasie powstał również ruch przeciwny, którego celem była ochrona dzieci nienarodzonych. Myśl ta była później realizowana przez różne środowiska m.in. Straży Pokoleń - wspólnotę, która uformowała się na ulicy Długiej w Warszawie - zaznacza.

Tam też w paulińskim kościele Świętego Ducha w Warszawie 2 lutego 1987 roku podjęta została pierwsza Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego. Oo. paulini wraz z młodzieżą akademicką skupioną we wspólnocie Straży Pokoleń zorganizowali pierwsze rekolekcje i przyrzeczenia Duchowej Adopcji.

Wcześniej zobowiązanie do stania na straży życia wpisał w Jasnogórskie Śluby Narodu Prymas Tysiąclecia kard. Stefan Wyszyński. W sierpniu 1956 roku złożyło te przyrzeczenia ponad milion Polaków zgromadzonych w narodowym Sanktuarium Królowej Polski.

W marcu 1987 roku za zgodą Kurii Metropolitalnej Warszawskiej wydano folder z modlitwą i opracowano podstawowe druki dotyczące Duchowej Adopcji. Formuła przyrzeczenia obowiązuje do dziś.

W 1994 roku dzieło otrzymało błogosławieństwo Jana Pawła II, jakie skierował w liście do o. Szczepana Kośnika., przeora Jasne Góry. Na początku 1994 roku powołano do życia ogólnopolski Ruch Krzewienia Duchowej Adopcji.

Obecnie głównym punktem informacji o tej modlitwie i formacji animatorów w Polsce od 1995 roku jest Jasna Góra w Częstochowie, gdzie istnieje Centralny Ośrodek Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego.

Dziś dzieło niezależnie funkcjonuje w wielu środowiskach związanych z ochroną życia.

Aplikacje „Adoptuj życie” i „Powerbank for Life”

Z czasem powstały narzędzia, które w takiej modlitwie pomagają modlącemu się wytrwać w modlitwie przez 9 miesięcy.

Najbardziej znanym jest aplikacja „Adoptuj życie”. Została stworzona przez Fundację Małych Stópek, by w sposób nowoczesny i prosty poszerzać świadomość o rozwoju człowieka przed jego narodzeniem.

Duchowy Rodzic ma dostęp do zdjęć USG (od 6 tygodnia). Może posłuchać bicia serca dziecka (od 3 tygodnia) i wczytać się w codzienne przesłanie malucha, który z radością opowiada o swoim świecie.

Aplikacja to również przypomnienie o codziennej modlitwie i wzmacnianie więzi między modlącym się, a dzieckiem poprzez unaocznienie jego rozwoju dziecka.

Inną aplikacją mobilną jest „Powerbank for Life”. Została ona opracowana przez zespół ponad 40 autorów i jest przetłumaczona na wiele języków.

W roku 2016 wydane zostały rozważania dla dzieci do duchowej Adopcji autorstwa Katarzyny Pazdan: „Mali Pomocnicy Boga. Przewodnik dla dzieci do duchowej adopcji”.

Więcej informacji o Duchowej Adopcji można uzyskać na stronach: duchowaadopcja.pl i duchowaadopcja.info.pl.

* * *

Modlitwa codzienna

Panie Jezu, za wstawiennictwem Twojej Matki, Maryi, która urodziła Cię z miłością, oraz za wstawiennictwem św. Józefa, człowieka zawierzenia, który opiekował się Tobą po narodzeniu, proszę Cię w intencji tego nie narodzonego dziecka, które duchowo adoptowałem, a które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady. Proszę, daj rodzicom miłość i odwagę, aby swoje dziecko pozostawili przy życiu, które Ty sam mu przeznaczyłeś. Amen.

Do modlitwy dołącza się jedną tajemnicę różańca świętego.

* * * *

W każdy piątek Wielkiego Postu publikujemy tekst z serii „Dzieła Miłosierdzia”.