Na dobranoc i dzień dobry - J 12, 24-26

Ten, kto kocha swoje życie…

Godzina Syna Człowieczego

Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. A kto by chciał Mi służyć, niech idzie na Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec.

Opowiadanie pt. "Złote ziarno"

Pewien rolnik - jak opowiada legenda hinduska - niósł na plecach worek pełen pszenicy. W drodze spotkał Boga. - Podaruj mi trochę ziaren - prosił go Wszechmocny. Chłop wyciągnął z worka jedno ziarenko i dał je Bogu.

Stwórca potrzymał dar przez chwilę w dłoni i zwrócił Hindusowi. Zdumiony wieśniak spostrzegł, że ziarno jest... złote. Jeszcze długo, długo po tym wydarzeniu wyrzucał sobie swoją chciwość.

Refleksja

Każdy z nas doświadcza w swoim życiu obumierania. Doświadcza tego nasze ciało, bo przecież się starzejemy i obumieramy. Ale doświadcza tego obumierania nasza psychika, nasz duch, nasz sposób myślenia i poznawania. Coś co było kiedyś takie łatwe, dziś zdaje się być często trudniejsze lub inne. Obumieramy, ale też rodzimy się do nowego, bo przecież wciąż jest przed nami zawsze nowe…

Jezus przynosi nam nowe przykazanie miłości naszych bliźnich. Musi obumrzeć w nas stary człowiek, który przyjmuje przykazanie miłości bliźniego, ale też bezwarunkowy akt przebaczenia. Nie jest to łatwe zwłaszcza tam, gdy ktoś nas nie lubi, nienawidzi lub podkłada "kłody" pod nogi. Jezus uczy nas swoim przykładem, bo przecież przebaczył tym, którzy nie tylko skazali go na śmierć, ale również tym, którzy wykonali na Nim wyrok…

3 pytania na dobranoc i dzień dobry

1. Co znaczy słowo "obumierać"?
2. Na czym polega proces "obumierania i rodzenia" się do nowego?
3. Jak przebaczać tym, którzy nam zawinili?

I tak na koniec...

Co jest najśmieszniejsze w ludziach: Zawsze myślą na odwrót: spieszy im się do dorosłości, a potem wzdychają za utraconym dzieciństwem. Tracą zdrowie by zdobyć pieniądze, potem tracą pieniądze by odzyskać zdrowie. Z troską myślą o przyszłości, zapominając o chwili obecnej i w ten sposób nie przeżywają ani teraźniejszości ani przyszłości. Żyją jakby nigdy nie mieli umrzeć, a umierają, jakby nigdy nie żyli (Paulo Coelho)