Stacja XIII - Pan Jezus złożony na ręce Bolesnej Matki

Jakże głęboko wnika miecz boleści w Serce Matki Najświętszej, gdy obejmuje w ramionach tak strasznie umęczone i sponiewierane Ciało swego najukochańszego Syna!

Matko Najświętsza! To nasze dzieło, to my, Twoje dzieci, taką zadaliśmy Ci boleść naszymi grzechami! Przepraszając Pana Jezusa za nasze grzechy, nie zapominajmy także przeprosić, wynagrodzić i pocieszyć Matkę Bożą. Czyńmy to ochotnie, jak nas o to prosi Maryja w swoich objawieniach w Fatimie.

Boleje Maryja, ale nie wzywa Bożej pomsty na oprawców Jej Syna. Ból swego Serca za nas grzeszników ofiaruje, modli się, by ta ofiara Jej Syna nie była daremna, by wszystkim przyniosła zbawienie. W oczach Maryi widzimy ból, ale zarazem matczyną dobroć i miłość, która nam mówi, że Ona, tak jak Syn Jej, przebaczy każdemu, kto uzna swą winę, przeprosi, przyrzeknie poprawę. Maryja jest Ucieczką grzeszników! Wstawia się do Syna za każdym marnotrawnym synem i prosi Jezusa o przebaczenie, gdy tylko okażemy żal i dobrą wolę powrotu z manowców grzechu.

O Matko Najboleśniejsza! Ja także swoimi grzechami ukułem ten miecz, który przeszył Twoje Serce. O Matko, przebacz i daruj ! Wyproś przebaczenie u swego Syna dla mnie i dla wszystkich grzeszników tej ziemi! Nie daj nam zginąć na wieki!