Co może nas zaskoczyć i zadziwić na zagranicznym weselu? Istnieje na świecie tyle zwyczajów i tradycji, że nie sposób opisać ich wszystkich. Zwłaszcza, że ciągle ulegają one nowym wpływom i bardzo szybko się zmieniają. Warto jednak zapoznać się z kilkoma najciekawszymi.
Czarny welon
Jeśli przed zawarciem małżeństwa przyszły Pan Młody ofiarowuje ojcu wybranki zegarek, a swojej przyszłej żonie trzynaście złotych monet zwanych las arras, które symbolizują miłość Boga, to znak, że jesteśmy w Hiszpanii. Tradycyjnie Panny Młode noszą tutaj do ślubu czarne suknie z czarnym, koronkowym welonem, a mężczyźni haftowane przez swoje przyszłe żony koszule. Coraz częściej jednak Hiszpanki wybierają śnieżnobiałe stroje, pozostawiając tylko czarne welony, które symbolizują opiekę Boga. Nowożeńcom towarzyszą w tym szczególnym dniu kwiaty pomarańczy, czyli los azahares, reprezentujące szczęście i spełnienie.
Dla Włochów najszczęśliwszym dniem na zawarcie małżeństwa jest niedziela, a Panny Młode mają tego dnia twarze zasłonięte welonem. Celem jest nie tylko ukrycie twarzy przed przyszłym małżonkiem, ale też wiara w odpędzenie złych duchów. Niektóre pary przed wejściem do kościoła wiążą węzeł, który ma symbolizować jedność małżonków. Z kolei już po ceremonii ślubnej goście weselni wykonują tradycyjny, szybki i energiczny taniec zwany Tarantelą, aby w ten sposób życzyć nowożeńcom długiej i szczęśliwej wspólnej przyszłości. Jedzenie jest bardzo ważne i zdarza się, że podaje się je nawet czternastokrotnie. Często powtarzany toast brzmi Evviva gli sposi! (Niech żyją nowożeńcy!). Włosi często po zakończeniu wesela tłuką kieliszek, a liczba kawałków szkła na którą się on rozbije symbolizuje ile szczęśliwych lat para ze sobą przeżyje.
Gdy Para Młoda trzykrotnie wykonuje jakiś element ceremonii weselnej (symbol obecności Trójcy Świętej), to znaczy, że znajdujemy się w Grecji. Do niedawna istniała tu tradycja noszenia przez Panny Młode żółtych lub czerwonych welonów. Symbolizowały one ogień odpędzający złe duchy. Dawniej przynoszono też do kościoła aromatyczne rośliny i ziarna zbóż, które były symbolem płodności. Pozostałością tego zwyczaju jest wplatanie przez Greczynki ziół do bukietów ślubnych. Greckie przyjęcia weselne czasami przekształcają się w konkursy kulinarne. Goście przynoszą ciasta i słodycze, aby uzyskać pochwały za swoje wyroby. Na weselach wykonuje się też żywiołowy taniec zwany Kalamatiano. W czasie tańca Para Młoda obrzucana jest przez gości przeznaczonymi dla niej pieniędzmi. Inną formą zdobycia funduszy na nowe życie jest zwyczaj cięcia na małe fragmenty krawatu Pana Młodego, które następnie sprzedawane są przybyłym na uroczystość.
Podarta suknia
Jeżeli ślub odbywa się 17 marca, czyli w Dzień Świętego Patryka, to prawdopodobnie jesteśmy w Irlandii. W tym kraju 17 marca uważany jest za najlepszy dzień na świętowanie rocznic. Przed samą ceremonią zakłada się na palec, na który zostanie później nałożona obrączka, popularny w Irlandii pierścionek z tzw. kamieniem urodzenia. Irlandzkie Panny Młode, które kiedyś przynosiły "na szczęście" do kościoła podkowy, obecnie często mają przy sobie małe porcelanowe podkówki. Powodzenie w małżeństwie może też przynieść przypadkowe rozdarcie sukni ślubnej. Każda Młoda Para chce również otrzymać w prezencie chociaż jeden dzwonek, gdyż w przyszłości osoba, która nim zadzwoni, pokojowo zakończy małżeńską kłótnię.
Widok kobiety, która z poszewką na poduszkę chodzi od drzwi do drzwi, może sugerować, że jesteśmy w Finlandii. W ten sposób przyszła Panna Młoda w tradycyjny sposób zbiera swoje ślubne prezenty. Często towarzyszy jej żonaty, starszy już mężczyzna, który trzyma nad jej głową parasol. Ma on jej zapewnić ochronę w narzeczeństwie, a także w przyszłym związku małżeńskim. W dniu ceremonii Panna Młoda może też założyć na głowę złotą koronę. Na przyjęciu wykonuje się związany z tym tzw. Taniec Korony, podczas którego druhny zawiązują Pannie Młodej oczy i tańczą wokół niej. Ta, na której głowę założy ona swoją koronę, będzie według tradycji pierwszą do zamążpójścia. Fińska Para Młoda powinna też siedzieć na przyjęciu weselnym naprzeciwko siebie, na tzw. honorowych krzesłach. Panna Młoda może trzymać wówczas na swoich kolanach sito przykryte szalem, do którego goście wkładają pieniądze dla młodych.
Na niektórych fińskich weselach teściowa Panny Młodej lub jej matka chrzestna kładzie przed rozpoczęciem pierwszego tańca porcelanowy talerz na jej głowie. Kiedy talerz spadnie i potłucze się na kawałki, goście zbierają je i liczą, aby poinformować nowożeńców ile będą mieć dzieci. Z kolei ostatni taniec wszystkie kobiety i dziewczynki tańczą z Panną Młodą, a wszyscy mężczyźni i chłopcy z Panem Młodym.
Taniec skarpetek
W Szkocji istnieje przed ślubem zwyczaj "oczerniania" Młodej Pary, który polega na obrzucaniu ich śmierdzącymi i zepsutymi resztkami jedzenia oraz błotem lub smołą. Kiedy pokryci są obrzydliwymi odpadkami, nikt nie chce do nich podejść. Według tradycji dodatkowo związek wzmacnia się po takim wspólnym doświadczeniu. Czasami zwyczaj ten dotyka tylko Panią Młodą, co ma ją uodpornić na trudy, jakie mogą wiązać się z zamążpójściem.
Nietypową tradycję weselną mają francuskojęzyczni Kanadyjczycy. Podczas przyjęcia niezamężne rodzeństwo Pani i Pana Młodego ubiera kolorowe, zabawne skarpetki i wykonuje śmieszne tańce na parkiecie. Rzucane im przez pozostałych gości pieniądze, są następnie przekazywane nowożeńcom.
W Brazylii praktykowanym zwyczajem weselnym jest pisanie na wewnętrznej stronie sukni ślubnej imion niezamężnych przyjaciółek Panny Młodej. Ma to pomóc im w znalezieniu męża. Żadne przyjęcie nie może też obejść się bez tradycyjnego przysmaku zwanego bem-casado, co oznacza "dobrze pobranych". Z kolei w Chile niezamężne kobiety wyciagają ze specjalnie przygotowanego tortu weselnego wstążeczki. Ta, która trafi na umieszczoną na końcu jednej z nich sztuczną obrączkę, pierwsza wyjdzie za mąż.
***
Bogate, zróżnicowane tradycje weselne mogą nas trochę bawić, trochę dziwić. Ale na pewno pokazują jak ważne jest poszukiwanie symboliki wyrażającej wspólną miłość. A zebranej tego dnia rodzinie, przyjaciołom i bliskim umożliwiają wyrażenie radości i kontynuowanie tradycji trwającej od pokoleń.
Skomentuj artykuł