Ślubne wideo, które wzruszyło cały świat

Ahh... trudno się nie wzruszyć <3

Ojjj ... pikne :)

poemat o miłości gdy wyrzekł te słowa: ja dla niej żyć będę lecz gotów był kochać co dzień od nowa i przysiąc do śmierci po śmierci już kochać nie będziesz? gdy nowe przestrzenie we mnie otworzą się piękna tak cenną i inną – miłością niewinną jak miłość dziecięcia w innym wymiarze – i w innym już świecie – bo czarna nie jesteś i biała nie jesteś jasnością się bielisz płomieniem szlachetnym co ciepło udziela dlaczego szlachetne posiadasz oblicze i wartość wewnętrzną? jak Janek włóczęga bez kija lub z kijem ja przy niej żyć będę radosny kwiat zakwitł na każdą godzinę jak lekko i błogo polną iść drogą i patrzeć na słońce wymawiać jej imię pięciokwiat postaci - lecz znowu nie mają i chleba i pracy a przecież nie zginą troską otoczcie niezwłocznie! wśród łąki wilgotnej pozłotnych zbóż łanów porannym zwyczajem słonecznym południem w zachodzie nad gajem co zaśnie – młodych co idą * niech się kochają niech żyją młodzi niech żyją bo taka jest Polska – * tu Polska jest właśnie * ze starym zwyczajem ze złota wspaniałe świeciły się w słońcu nad szklistym ruczajem sam anioł podał im wino dwie złote obrączki włożyli przed chwilą sam to widziałem w chłodnej jej dłoni wczesnej jak wiosna w niebieskich oczach pięknych jak słowo białej jabłoni – albo wśród morza jak dotyk czaru urokiem własnym już cień jarzębin pokrywa ciało bądź na przystani w ostatniej chwili wszystko mówiło to była miłość jak sztuka we śnie (miłość bez granic) Agamemnon Filozofia w poezjiIVRP

A nie lepiej pomyśleć o życiu wiecznym i o śmierci, która jest już za progiem? Rozumiem egzaltację tym wydarzeniem, stereotypy które się tu odzywają, strach przed śmiercią i chęć odsunięcia jej. Ale przecież to tylko uczucia i blichtr. Miłość to konkret i realizm, a nie bezsensowna egzaltacja. Ktoś kiedyś napisał o tyranii uczuć we współczesnym społeczeństwie, szczególnie tyranii romantycznej miłości. Należałoby pisać o jej ogłupiającym działaniu, choć przecież to oczywistość.