Polowanie na czarownice zaczęły się nieco wcześniej. Summis desiderantes affectibus (pol. Pragnąc najgoręcej[1]) – bulla wydana 5 grudnia 1484 przez papieża Innocentego VIII potępiała ona plagę czarów i herezji nadawała uprawnienia inkwizytorom „do czynienia, co jest konieczne, aby się ich pozbyć” .

No, ale gdzie w Biblii pisze, że mamy karać kogoś śmiercią? Gdzie tak mówił Jezus, albo 10 przykazań?

wytłumaczcie mi co to jest CZAROWNICA??????? Jak ona wyglądała?  Dlaczego kobiety tak wtedy nazywane musieli palić na stosie? Czy one komuś zagrażały??? Jeśli tak, to komu i w jaki sposób? Czy dzisiaj też istnieją czarownice? Czym współcześnie się zajmują?? Czy stanowią jakieś zagrożenie? I dla kogo?????itd......? Jeśli ktoś mi udzieli realnych odpowiedzi na powyższe pytania, to może rozjaśni mi się umysł w kwestii słuszności postępowania  ówczesnej inkwizycji.

JEDEN to o jeden ZA DUŻO ... Jedna spalona "czrownica" to o jedną ZA DUŻO... a Dominikanie do swojej liturgi powinni wprowadzić stały element prośby o wybaczenie za przelaną z ich winy krew niewinnych ofiar... przede wszystkim KOBIET .... i modlić się za dusze swoich ówczesnych współbraci którzy przyczynili się do tej hańby sprowadzając na siebie wieczne potępienie....

no właśnie ile MILIONÓW ISTNIEŃ LUDZKICH POSZLO Z DYMEM DZIĘKI INKWIZYCJI??????

Sposobem na pokojową  koegzystencję nie będzie licytacja na liczbę ofiar, tylko wiedza.

Bardzo ciekawe jest to, co mówi ojciec. Ale pominięto kilka ważnych aspektów. Przede wszystkim Inkwizycja to są sądy świeckie, gdzie w roli ekspertów wystepuja duchowni, najpierw dominikanie, potem jezuici. Dlaczego? Ponieważ sądy koscielne - konsystorskie nigdy nie wyrokowały i nie wyrokują nadal kar śmierci. Po drugie, Inkwizycja równiez rzadko stosowała karę główną i zwykle stosowano inne, łagodniejsze wyroki, także pokuty. Należy dodać, że procesy o czary i spalenia na stosach nie toczyły się wyłącznie przed święta inkwizycją. Jest masa takich spraw, które były rozpatrywane przez zwykłe sądy miejskie, wyrokujące w oparciu o prawo magdeburskie. Teraz coś pozytywnego. Proces inkwizycyjny to proces, w którym kluczową rolę pełni przyznanie się oskarżonego do winy. W związku z tym, mozna wykorzystać tortury. Stosuje się je jednak tylko wtedy, gdy wina jest ewidentna. Natomiast kiedy podsądny nie przyzna się do winy na torturach nie może być więcej troturowany, chyba że pojawią sie jakieś nowe okoliczności. Ogólnie tortury stosowano tylko wobec ok 15% sądzonych. Ponadto Święta Inkwizycja wprowadziła do sądów instytucję obrońcy. Wobec tego, co napisałem, Kościół nie powinien się wstydzić działań Inktizycji (poza hiszpańską - ale to jest odrębny temat), bo nie była to istytucja tak straszna jak sie ją przedstawia. Do tego niewątpliwie byli ludzie, którzy trudnili się okultyzmem, magią oraz szukali kontaktu z szatanem.

Oskarżycielski tytuł podyktował Szatan ?

Najlepiej posłuchać  co o. Krupa mówi zamiast dywagować z samego tytułu. o. Krupa nie mówi niczego w stylu "a u was biją (bili) Murzynów", tylko mówi o Inkwizycji ustawiając tę instytucję w historycznym kontekście. Poza tym, to trzeba odróżnić Inkwizycję jako historyczną instytucję (Inkwizycja Rzymska. Wenecka czy Hiszpańska), której dzieje badają historycy od "Inkwizycji" czyli legendy, mitu, baśni, figury literackiej. W skład tej baśni przecież wchodzi niebo zasnute dymami od płonących stosów. ponure lochy, okrutne tortury, itp itd. Oczywiście, że Inkwizycja paliła heretyków na stosach, trzymała w więzieniach i nawet stosowała tortury, ale na tle epoki odwoływała się do takich środków bardzo wstrzemiężliwe. Inkwizycja Hiszpańska wśród samych Hiszpanów uchodziła za instytucję łagodną, zaś inkwiwzytorzy za ludzi pobłazliwych i wyrozumiałych. Chociaż hiszpańscy Żydzi pewnie zachowali inne wspomnienia.

Licytacja na grzechy? Brrr.... :( Dwója dla Autora tego tytułu.  

Wyprzedzajmy się w okazywaniu sobie szacunku (List do Rzym.12,10), a nie w wytykaniu. Nie tędy droga. 

Nie zgadzam się, nie tylko jako Luteran, porównywanie i wyścigi na ilośc stosów, nie tędy droga,