Na wspak rzekomej ewolucji proroctwa biblijne mówią, że im dalej, tym gorzej (Mt 24, 12; Ap 22, 11). Że nieprawość będzie rosła, że oziębnie miłość wielu, że kto się ma splugawić, splugawi się nawet jeszcze bardziej, a kto ma się uświęcić, jeszcze mocniej się uświęci.
Dość często słyszę zarzut, że wielkie imprezy chrześcijańskie są dobre dla ludzi niedojrzałych albo płytkich w wierze, którzy potrzebują tego typu "wrażeń", bo zwykłe chodzenie do kościoła jest dla nich zbyt nudne. Jak to jest?
Wiele jest na świecie spraw zaczętych. Ludzie całymi latami potrafią marzyć o bankiecie, nie chcąc nawet zaparzyć herbaty. Nie chcą pracy, karmi ich sama wizja. Dlatego modlę się o upór dla ciebie.
Zapewne dosyć często zdarza nam się usłyszeć pełne zniecierpliwienia wyrażenie: "nie zachowuj się jak dziecko" albo "jesteś jak dziecko". Czy to aż tak wielkie wykroczenie? A może to ważna wskazówka?
Okazuje się, że można być byłym pastorem i opisać swoją drogę do Kościoła katolickiego bez pretensjonalnych szarży czy udowadniania czegokolwiek. Okazuje się, że można opowiedzieć po prostu uczciwą historię, nie osądzając nikogo. Ulfowi i Birgitcie Ekmanom się to udało. Jak?
Wiele osób codziennie wypowiada tę frazę: "Bądź wola Twoja, jako w Niebie, tak i na Ziemi". Ciekawe jednak, jak duża ich część rzeczywiście tę wolę poznaje i z żarliwością pragnie oglądać, jak się urzeczywistnia. Są miejsca, gdzie Boże zamiary nie tylko się zna, ale woła o nie, a nawet o nich śpiewa.
Ból nigdy nie jest racjonalny. Ale wrogość to wybór. Wobec tego, co wydarzyło się ostatnio pomiędzy Polską a Izraelem, ja chcę pilnować swojego serca. Nie chcę się przywiązywać do opinii z prawej, lewej, czy środkowej strony - chcę wiedzieć, co Bóg o tym wszystkim myśli, i tylko tego się trzymać.
Temat bojaźni Bożej nie należy do najchwytliwszych. Samo to słowo - bojaźń - wydaje się archaiczne, a na dodatek kojarzy się ze strachem i jakimś niejasnym ponagleniem, że "trzeba się pilnować". Tymczasem to klucz do intymnej, czułej relacji z Bogiem. Dlaczego?
Nie chodziło o sztuczne silenie się na oryginalność czy o ekstrawagancję dostępną tylko dla nielicznych. Chcieliśmy ślubu i wesela, które odsyłają poza siebie, opowiadając jednocześnie bardzo spójną historię - nie słowami jednak, ale obrazami, gestami, symbolami.
Moje życie z Bogiem nabrało nowego tempa i jakości. To, co do tej pory funkcjonowało w ramach ,"rozpędu" nawyków z dzieciństwa, musiało zostać poddane pytaniom, dystansowi, szukaniu, radzeniu się, dociekaniu. Różaniec był jedną z tych rzeczy.
{{ article.description }}