Kopa dziewic - zakochane na wieki

– W dziejach Kościoła było dużo dziewic konsekrowanych – mówi pionierka polskich dziewic konsekrowanych, siostra Zofia Prochownik ze Skawiny. – Niektóre nawet konsekrowali papieże i kardynałowie. Wspomnę choćby Marcelinę, rodzoną siostrę świętego Ambrożego, którą w roku 353 konsekrował w Rzymie sam papież Liberiusz, nakładając welon na jej głowę. Dziewicą konsekrowaną była również święta Genowefa, urodzona w roku 422 niedaleko Paryża. Ta świątobliwa dziewczyna, która nigdy nie rozstawała się z krzyżem, ofiarowanym jej przez świętego Germana, po śmierci swoich rodziców udała się do Paryża, gdzie na ręce miejscowego biskupa złożyła ślub czystości. Wkrótce wokół niej zaczęły się gromadzić młode pobożne paryżanki, pragnące pójść w ślady tej przyszłej świętej.

Dziewica konsekrowana poprzez swój publiczny ślub czystości, tak jak publicznie składają sobie śluby małżonkowie, jest umieszczona w środku Ludu Bożego, w bezpośrednim kontakcie i bez żadnej separacji zewnętrznej od świata.

Kopa dziewic

W Polsce jest już prawie 60 dziewic konsekrowanych w różnych diecezjach. Pani Maria, nauczycielka w katolickiej szkole na Śląsku, ślub czystości złożyła trzy lata temu. Przedtem przez długie lata szukała swojego miejsca w życiu.

– Zawsze byłam osobą wierzącą – opowiada. – Dlatego czułam potrzebę silniejszego związania się z Bogiem. Nie chciałam iść do zakonu, bo to oznaczałoby rezygnację z zawodu nauczycielskiego. Dlatego obrałam stan dziewictwa konsekrowanego. Znam wiele kobiet, nawet z tytułami naukowymi w różnych zawodach, które przygotowują się do wstąpienia w stan życia dziewic konsekrowanych.

Wspomniana już siostra Zofia Prochownik złożyła uroczysty ślub czystości na ręce biskupa w kaplicy krakowskich arcybiskupów w dniu 12 października 1991 roku, po odpowiedniej formacji teologiczno-duchowej, zgodnie z kanonem 604 Kodeksu Prawa Kanonicznego, który mówi: „Do tych różnych form życia konsekrowanego jest upodobnione Zgromadzenie Dziewic, które deklarując święty zamiar naśladowania Chrystusa z bliska, są konsekrowane przez biskupa diecezji Panu Bogu według aprobowanego rytu liturgicznego i złączone w mistycznych ślubach Chrystusowi, Synowi Bożemu, oddają się na służbę Kościoła”.

Człowiek żyjący w dobrowolnym celibacie, chociaż przez swój ślub czystości wyrzeka się płodności fizycznej, staje się jednak płodny duchowo. Dziewica staje się matką, poprzez współpracę w dziele kształtowania się rodziny wedle zamysłu Bożego.

Do konsekracji dopuszcza biskup danej diecezji, który przedtem rozmawia z kandydatką. Ma ona opiekę duchową w postaci kapłana wyznaczonego przez biskupa. Formacja duchowa przyszłej dziewicy konsekrowanej trwa od dwóch do czterech lat.

Zdane tylko na siebie

Siostra Maria mówi o swoich lękach, które minęły po konsekracji:

– Ludzie często pytają mnie, czy dam sobie radę sama w okresie starości. Bardzo ważną rolę odgrywa ksiądz biskup w zakresie rozpoznania materialnego, czy dana osoba żyjąc samotnie poradzi sobie, czy mieszka przy rodzinie. W stanie dziewictwa konsekrowanego nie mogę liczyć na nikogo, nawet na pomoc ze strony Kościoła. Ja muszę sama wszystko sobie wypracować i mieć silną wiarę w Bożą pomoc.

Dziewice konsekrowane, podobnie jak mężatki, noszą obrączki. To właśnie biskup w czasie konsekracji mówi: – Przyjmij obrączkę, znak zaślubin z Chrystusem, i dochowaj nie naruszonej wierności Twojemu Oblubieńcowi, abyś mogła wejść na wieczne gody.

Dziewicami konsekrowanymi mogą zostać nie tylko świeckie kobiety, ale również siostry, które zrezygnowały z życia zakonnego, np. z powodów zdrowotnych.

Do codziennych obowiązków dziewicy należy modlitwa brewiarzowa i przyjmowanie Komunii Świętej.

Dziewice konsekrowane ślubują czystość Bogu, ale ich praca zawodowa i społeczna nie musi być bezpośrednio związana z działalnością duszpasterską Kościoła. Znam cenioną panią architekt ze Szczecina, która od lat jest dziewicą konsekrowaną. Natomiast pod Gnieznem mieszka siostra Teresa, od trzech lat dziewica konsekrowana, na co dzień pracuje w banku.

W czasie grudniowej pielgrzymki stanu dziewic, wdów i pustelników są prowadzone konferencje, modlitwy i Msza św. w Kaplicy Cudownego Obrazu na Jasnej Górze.

Życie dziewicy jest trudniejsze od sióstr w zakonach. Trzeba samemu czuwać nad swoim życiem duchowym, codziennie ustalać sobie rytm życia, modlić się. Jest się bardziej samotnym. Łatwiej jest we wspólnocie zakonnej, bo trudniej tam wpaść w rutynę i zaniedbać obowiązki.

Jedna z dziewic konsekrowanych powiedziała mi:

– Dziewictwo konsekrowane ma wielką wartość wobec Boga, Kościoła i ludzi w świecie, ale ponieważ we współczesnym świecie jest znakiem sprzeciwu, dlatego się go pomniejsza, ignoruje i ośmiesza.