Wierzę, więc działam - lipcowa "Więź"

W najnowszym numerze WIĘŹ zajmuje się problemem aktywności w życiu społecznym chrześcijan. Wierzący jest równy czynnemu obywatelowi, przecież „dojrzała wiara nie może bowiem ograniczać się do prywatności”, jak napisał we wstępie redaktor naczelny Zbigniew Nosowski.

Piotr Gliński w tekście Obywatele rodzą się (też) w Kościele podkreśla, często niedocenioną, rolę parafii w życiu ludzi. Autor pisze, że „społeczeństwo obywatelskie ma moc stwarzania rzeczy niebywałych, łamania barier, które są, zdawałoby się, nie do przełamania.”, jak również opisuje korzyści płynące ze współpracy kościoła z trzecim sektorem.

Artykuł Wojciecha Sadłonia SAC opiera się na badaniach Instytutu Statystyki Kościoła Katolickiego. Jak wiara łączy i mobilizuje przedstawia dialog między życiem religinym a prospołecznością.
Z kolei Elżbieta Ciżewska w Uspołecznionych pisze o Absolwentach Instytutu Tertio Millenio (w skład których sama się wlicza), o ich przygotowaniu do życia w społeczeństwie i o połączeniu etyki z karierą.

Również Ewa Karabin w reportażu Już nie kuźnia zastanawia się nad młodym człowiekiem. Czego oczekuje współczesny student od Duszpasterstwa Akademickiego? „Dziś w DA na pewno nie ma już kuźni intelektualnej, bo teraz studenci mają otwarty dostęp do wiedzy i informacji. Nie muszą tego szukać w duszpasterstwie.”
Kolejny reportaż w bloku głównym, tym razem Joanny Bątkiewicz-Brożek pt.: Ekonomia z teologią w tle zwraca uwagę na postać przedsiębiorcy-katolika i jego sposobu funkcjonowania wśród twardych praw rynku.

Zaangażowanie i wymaganie od siebie samego w większym stopniu niż od pracownika – te, jak również inne zagadnienia z nurtu myśli św. Benedykta, poruszył w tekście Dyrektor jak opat? Michał Królikowski. „Samodzielne podejmowanie decyzji z perspektywą pełnej odpowiedzialności za nie, budowanie autorytetu podwładnych – to podstawowe cechy kierowania w duchu benedyktyńskim.”

Artykuł Jak wychowywać liderów chrześcijańskich Marii Rogaczewskiej oraz Grzegorza Rosia został poświęcony tematyce konieczności obecności ludzi w Kościele, potrafiących działać w chwilach trudnych i kryzysowych, umiejących patrzeć szerzej i głębiej na problemy.

„Uprywatnianie, odspołecznianie, zamykanie wiary w obszarze prywatności jest dla chrześcijan drogą donikąd. Żywa wiara musi być praktykowana w realnej rzeczywistości społecznej.” Oto fragment z niebanalnych rozważań zatytułowanych Nie pod korcem Marka Rymszy nt. społecznego przeżywania wiary.

Zbigniew Nosowski twierdzi, iż „Kościół w Polsce zrozumiał, że nie powinien być Kościołem partyjnym, ale wciąż nie wie, jak być Kościołem społecznym.” I proponuje Profesjonalizm jako zasadę duchowości.

W tym numerze również znajduje się tekst Anny Karoń-Ostrowskiej pt.: Czy był kiedyś wśród nas jakiś Tischner?, w którym autorka pisze, iż co prawda, za życia Tischner był kochanym i wielbionym człowiekiem, lecz po śmierci ten sam geniusz został zapomniany. Dlaczego tak się stało?

Ponadto w lipcowym numerze WIĘZI odnajdziemy jak zawsze: dział Ksiądz z kobietą w kinie, gdzie Katarzyna Jabłońska i ks. Andrzej Luter dyskutują tym razem o „Metropii” Tarika Saleha; Złoty środek Moniki Waluś; jak też liczne recenzje książek.

Eks post, czyli Jerzy Sosnowski w swym felietonie, tym razem zatytułowanym Rozmowa z Maskami wspomina prapremierę „Wyzwolenia” Stanisława Wyspiańskiego, która stała się punktem wyjścia do ciekawych rozważań autora.