Wśród ludzi też jest się samotnym - czerwcowe "Sygnały troski"

„Różnym ludziom bywa czasem smutno na tym świecie, ale najsmutniej jest dzieciom, kiedy ich nikt nie kocha i nie rozumie”.

Są różne rodzaje samotności (samotnictwa, sobkostwa, osamotnienia) i osierocenia – i w domach dziecka, i wewnątrz ciepłych z pozoru domów, i w szkolnych klasach, i w tłumnych młodzieżowych gettach. Samotnym nie jest się tylko przez przypadek i samotność nie zawsze jest tak zła, jak się wydaje.

1. Iluż ludzi – małych i dużych, bliższych i dalszych – cierpi na wewnętrzną bezdomność i dlaczego?
2. Iluż z nich, kiedy i jak wchodzi na błędne drogi (erotyki, narkotyków, Internetu) w ucieczce przed osamotnieniem?
3. Iluż z nich i kiedy potrzebuje tej dobrej samotności, aby w końcu spotkać się ze sobą samym i z Bogiem?

Na te pytania próbujemy tu odpowiedzieć, ale chcemy też dopomóc Wam je zadać, gdyż – każdy na swój sposób – uciekamy w samotność, przed samotnością i przed samotnymi… najbliższymi. A trzeba wiedzieć, że każda samotność jest zła, kiedy się przed nią ucieka. Wyjdźmy jej naprzeciw.