Abercjusz

Jest to najprawdopodobniej grecka postać frygijskiego imienia o niejasnym znaczeniu. W Kościele zachodnim rzadko używane w krajach romańskich. W Kościele wschodnim częste, szczególnie w Rosji, w formie Awierkij, która pochodzi z bizantyńskiej postaci Aberkios wymawianej Awerkios.

W Polsce jako imię chrzestne nie jest używane. Znane jest jedynie historykom Kościoła.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Abercius, ros. Awierkij, wł. Abercio.

Abercjusz (Aberkios) był zapewne pod koniec II stulecia biskupem w Hierapolis, we Frygii. Może o nim to pod imieniem Avircius Marcellus wspomina w swej Historii (V, 16) Euzebiusz. Zagadnienia tego nie rozjaśniają Żywoty (BHG 2-4), bo te utkane są z wątków legendarnych i historycznej wartości nie przedstawiają. Grecy czczą go 22 października. Z ich synaksariów dostał się pod tym samym dniem do Martyrologium Rzymskiego. Niemało problemów nasunęło też odkrycie, którego w r. 1883 dokonał W. Ramsay we Frygii Mniejszej. Chodziło o nagrobny napis, znajdujący się dziś w muzeum na Lateranie. Był przedmiotem licznych dyskusji, ale w końcu zgodzono się, że pochodzi z wczesnej inspiracji chrześcijańskiej. Inne związane z nim problemy wydają się nie do rozwikłania.