Adela

Imię żeńskie pochodzenia germańskiego, ale do nas przyszło z języka francuskiego. Na gruncie germańskim było to pierwotnie imię skrócone od imion dwuczłonowych typu Adalberga, Adalgundis, Adalheid, Adallinda, w których w części pierwszej występował rzeczownik adal 'szlachetny ród, szlachetny stan' (niem. Adel). Imię to głównie występowało w języku germańskich Franków, którzy podbili północną Galię i od których wywodzi się dzisiejsza nazwa Francji. Frankowie ulegli językowej romanizacji, ale z ich języka do języka francuskiego przeszło wiele wyrazów pospolitych i nazw osobowych. Jako osobne imię poświadczone jest ono już w XI w. Z francuskiego Ad-le dostało się do różnych języków europejskich.

Do Polski imię Adela przyszło w związku z ogólnymi wpływami francuskimi w XVIII w. Używane rzadko, a jego zdrobniała postać polska brzmi Adelka.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., hiszp. Adela, fr. Ad-le, niem. Adele, Adala, Ada, ros. Adelija, wł. Adele.

Święta nosząca to imię zmarła ok. r. 735. Była siostrą św. Irminy, założycielki klasztoru w Echternach. Zrazu żyła w małżeństwie i miała kilkoro dzieci. Potem była ksienią założonego przez siebie benedyktyńskiego klasztoru w Pfalzel pod Trewirem. Należy ją także utożsamić z opatką znaną z itinerarium św. Bonifacego (722). Podniesienie jej szczątków, równoznaczne podówczas z kanonizacją, nastąpiło w r. 1072. W okolicach Trewiru po dziś dzień zachowała swą popularność. Pamiątkę jej obchodzi się 24 grudnia.