Auksencjusz

Imię rzymskie pochodzenia greckiego, cognomen utworzone od greckiego Aux-n-n, Auksanon, etymologicznie związanego z czasownikiem auksan- 'kwitnę'. Zatem Auksencjusz to 'kwitnący'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Auxentius, gr. Aukséntios, ros. Awksentij.

Sześciu Auksencjuszów występuje w starożytnych zestawieniach hagiograficznych. Poza odnotowaniem samych wzmianek nieco więcej powiedzieć można jedynie o poniższym:

Auksencjusz z Bitynii. Był żołnierzem w gwardii Teodozjusza II. Potem zapragnął samotności i schronił się na wzgórzu Oxia, na wschód od Chalcedonu. Znalazł tam z czasem towarzyszy i uczniów. Gdy zwołano sobór do Chalcedonu, oskarżono go o herezję. Aresztowano go wtedy, ale po krótkim pobycie we więzieniu uwolnił go cesarz Marcjan, przekonawszy się o jego niewinności. Osiadł wówczas u stóp góry Skopa, którą kiedyś nazwą jego imieniem. Z całej kolonii klasztorów, które tam powstały, najsłynniejszym stało się osiedle zakonnic. Także inne, założone przez niego, długo prosperowały i słynęły z życia ascetycznego. Świętego wspomina się w dniu 14 lutego.