Perpetua

Żeński odpowiednik męskiego imienia PERPET(UUS).

W Polsce imię to poza kręgami zakonnymi nie występuje.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., hiszp., niem., wł. Perpetua, fr. Perpétue, ros. Perpetuja.

W martyrologiach pojawiają się pod tym imieniem trzy święte niewiasty. O jednej mówiliśmy już pod hasłem Felicyta i P. Oto dwie inne:

Perpetua, żona św. Piotra apostoła. Byłaby z tego tytułu identyczną z tą, której matkę uleczył sam Pan Jezus (Mt 8, 14; Mk 1, 29; Łk 4, 38). Wedle pism Pseudo-Klemensa miała za apostołem przybyć do Rzymu i tam ponieść śmierć za wiarę. Należy jednak dodać, że wzmiankują o niej Klemens Aleksandryjski oraz Euzebiusz (III, 30). Wspomnienie przypada 4 listopada.

Perpetua, męczennica rzymska. Jest postacią z legendarnego późnego opowiadania. Miała być wedle niego szlachetnie urodzoną rzymianką, zamężną z jakimś Afrykańczykiem. Chrzest przyjęła z rąk samego św. Piotra apostoła, podczas gdy męża ochrzcił później papież Linus. Ich synem był Nazariusz, który ze swym towarzyszem Celsusem też poniesie śmierć męczeńską. Perpetua przed swą śmiercią za wiarę dokonała wielu cudów, między innymi uzdrowiła córkę Nerona, Julię. Gdy zginęła za pontyfikatu Linusa, pochowano ją na terenie praedium przy Via Appia. Należy dodać, że istnieją prastare świadectwa jej kultu w Mediolanie. Ado wspominał ją pod dniem 12 lipca, zaś Martyrologium Rzymskie przydzieliło na wzmiankę o niej dzień 4 sierpnia.