Przeżywanie rozwodu przez dzieci zależy od płci

Sposób, w jaki dzieci reagują na rozstanie i rozwód, zależy od wielu różnych czynników i nie da się go szczegółowo opisać. Mimo to można ustalić pewne tendencje, wskazujące różnice między reakcjami chłopców i dziewcząt.

W odróżnieniu od dziewcząt chłopcy są skłonni do wyrażania swoich problemów w zewnętrznym zachowaniu. Często są bardziej wymagający, agresywni i niespokojni oraz wykazują mniej samokontroli niż dziewczęta. Z trudem przychodzi im bezpośrednie i dokładne wyrażanie uczuć oraz życzeń w słowach i znalezienie wsparcia u innych. W sytuacjach problemowych wykazują mniejsze umiejętności dostosowania się i mniej chętnie nawiązują relacje niż dziewczęta.

Mają również skłonność do przeceniania siebie i pokrywania swoich lęków i słabości zachowaniami mającymi świadczyć o sile. Czasem próbują zająć pozycję ojca, który opuścił dom. W gruncie rzeczy bardzo cierpią z powodu rozstania rodziców i trzeba być przy nich w ich smutku i zwątpieniu w taki sposób, żeby mogli "zachować twarz".

Dziewczęta natomiast głębiej i mocniej przeżywają swoje problemy, ale potrafią się lepiej dostosować do otoczenia. Mają skłonność do depresyjnych nastrojów i lęków. Częściej też nękają je problemy psychosomatyczne. Potrafią jednak mówić o swoich uczuciach i zmartwianych. Łatwiej niż chłopcy znajdują partnerów do rozmowy i do dzielenia się doświadczeniami i przeżyciami.

Z tego powodu dziewczęta na początku trudnej sytuacji sprawiają wrażenie mniej obciążonych psychicznie. Z reguły pozostają w domu z matką, a ona jest dla nich najbliższą osobą, z którą rozmawiają i dzielą się problemami. Daje im to poczucie bezpieczeństwa i zapewnia orientację w życiu. Dziewczęta mają jednak skłonność do przejmowania zbyt dużej odpowiedzialności za wszystkie sprawy w rodzinie. Na przykład często zajmują się młodszym rodzeństwem.

Chłopcy, których rodzice się rozwodzą, znacznie wcześniej niż dziewczęta zwracają na siebie uwagę, chociażby agresywnym zachowaniem. Dziewczęta, które na ogół zachowują się spokojniej, bywają pomijane, choć również potrzebują pomocy. Zarówno dziewczęta, jak i chłopcy bardzo cierpią z powodu wzajemnej niechęci rodziców, jaka często dominuje w czasie rozstania. Następuje u nich interioryzacja negatywnych obrazów rodziców, co często jest przyczyną problemów z poczuciem własnej wartości. Przejmowanie pozytywnych wzorców ról kobiety i mężczyzny jest utrudnione.

Brak relacji z obojgiem rodziców może się szczególnie odbić na rozwoju dziewcząt i chłopców w okresie dojrzewania. Dzieci w tym wieku często zamieszkują to z matką, to z ojcem, aby mieć kontakt z każdym z rodziców i widzieć ich na co dzień. Brak wzoru wspólnego pożycia kobiety i mężczyzny szczególnie źle znoszą dziewczęta. Niektóre dziewczęta wcześnie wchodzą w związki, inne boją się stałych związków lub nie mają odwagi, by wyrażać swój punkt widzenia. W życiu młodego człowieka jest to czas na poważną rozmowę o rodzinach rozbitych. Powinna ona natchnąć go odwagą i pomóc w "zawierzeniu miłości".

Dlatego:

• dopuść u dziewcząt również uczucia wściekłości i agresji,
• nie przeciążaj dziewcząt koniecznością ciągłego niesienia pomocy,
• pomóż chłopcom w werbalnym wyrażaniu uczuć,
• stwórz dla dziewcząt i chłopców pozytywne modele wspólnego życia kobiety i mężczyzny.

Fragment książki: Jak uchronić dziecko przed skutkami rozwodu rodziców - Wolfgang Jaede