Jak nauczyć dziecko zdrowego odżywiania? Wystarczą te kroki

Zastanawiasz się, co zrobić, żeby dziecko pokochało zdrowe jedzenie? To wcale nie musi być trudne - wystarczy kierować się kilkoma prostymi zasadami.

Niesamowicie ważną rzeczą jest, jaki przykład dajemy jako rodzice swojemu dziecku. To my zapoznajemy je z nowymi produktami i uczymy zdrowych lub niezdrowych zachowań żywieniowych. Dzieci chłoną jak gąbka – uczą się przez obserwację i jeśli sami chętnie jemy produkty roślinne, zwiększamy szansę, że maluch również po nie sięgnie. Widok mamy i taty jedzących kolorowe warzywa i owoce powinien być dla niego czymś naturalnym. Ważną rolę odgrywają też wspólne posiłki, przynajmniej jeden dziennie: to czas integracji całej rodziny i wzmacniania więzi.

Podczas pracy nad nawykami należy uzbroić się w cierpliwość, bo to droga, którą trzeba przejść małymi krokami. Nie da się tego zrobić z dnia na dzień ani nawet z miesiąca na miesiąc; to długotrwały proces. A ponieważ mamy na celu zmianę nawyków żywieniowych u dzieci, które na hasło „zdrowe” od razu kręcą nosem, drogę do zmian można śmiało porównać do maratonu. Trzeba przygotować się na okres prób i błędów, małych sukcesów i niekiedy porażek.

Jeśli dotychczasowe nawyki żywieniowe zarówno twojego dziecka, jak i całej rodziny pozostawiały wiele do życzenia, nastaw się na to, że nagłe wywrócenie kuchni do góry nogami wywoła spory, rozczarowanie i może zniechęcić do dalszych prób. Nic dziwnego, że dziecko, które było przyzwyczajone do batonów, buntuje się, kiedy znajduje w śniadaniówce marchewkę. Ale skoro na szali kładziemy zdrowie całej rodziny, trzeba działać konsekwentnie i w przemyślany sposób.

Naucz się cieszyć z małych sukcesów, drobnych zmian, które udało wam się wprowadzić. Każdy kroczek, nawet ten najmniejszy, prowadzi przecież do celu. Czerp satysfakcję z tego, co udało ci się osiągnąć. Jeśli zastąpisz batona zdrowym smoothie, ciesz się z tego. To kolejny krok do przodu.

Cały czas pamiętaj, że posiłki powinny sprawiać nam przyjemność, rozpieszczać kubki smakowe. Mają być kolorowe, miłe dla oczu, pachnące. I nie mówię tu o wyrafinowanych przyprawach albo dodatkach, ale o prawdziwym, może trochę zapomnianym smaku i zapachu naturalnych produktów. Zdrowe jedzenie nie jest nudne i bez polotu, przeciwnie, jest aromatyczne i kolorowe. Odkryjemy to, kiedy odrzucimy produkty z nadmierną ilością soli, cukru i sztucznych barwników, a wrócimy do tego, co daje nam natura.

Im młodsze dziecko, tym droga będzie łatwiejsza, ale nastolatki również można namówić do współpracy, chociażby poprzez budowanie świadomości. Należy być otwartym i szczerym w relacji z dzieckiem, pozwolić mu na bycie kreatywnym. Słuchajmy, współpracujmy, ale nie narzucajmy. Mówmy otwarcie, dlaczego wprowadzane zmiany są dla nas ważne, ale pamiętajmy przy tym, że dziecko ma prawo do dyskusji, na jakie ustępstwa jest w stanie pójść.

Jeszcze raz powtórzę: ważna dla powodzenia całego procesu jest zasada, że zdrowe żywienie obejmuje całą rodzinę. Dzieci czerpią wzorce od rodziców. Jeśli mama sięga po przekąskę w postaci marchewki, to i dziecko po nią sięgnie. Cierpliwości, z czasem zdrowe nawyki staną się dla całej rodziny czymś naturalnym, a białe pieczywo, słodycze albo słodzone napoje odejdą w zapomnienie albo będą gościć na waszym stole tylko okazjonalnie.

Fragment książki "Świadome żywienie dzieci" B. Dąbrowskiej