Audiencja ogólna: o św. Piotrze Kanizym SJ

W wyniku fascynacji luterańską reformacją, wiara katolicka w Niemczech niemal całkowicie obumarła. Jej odnowa wydawała się zadaniem niewykonalnym. A jednak dokonał tego św. Piotr Kanizy SJ dzięki sile swej modlitwy oraz głębokiej przyjaźni z Jezusem – powiedział na audiencji ogólnej Benedykt XVI. Swą katechezę poświęcił temu holenderskiemu jezuicie, który w XVI w. stał się nowym apostołem Niemiec.

Urodził się w 1521 r. w Nijmegen, należącej wówczas do Niemiec. Mimo sprzeciwu ojca, który był burmistrzem tego miasta, podjął studia nauk wyzwolonych i teologii. Po ich ukończeniu i rozpoczęciu prężnej pracy naukowej, w 1543 r. wstąpił do Towarzystwa Jezusowego. Trzy lata później przyjął święcenia kapłańskie. Był teologiem kard. Ottona Truchsessa na Soborze Trydenckim. Podejmuje różne zlecone mu obowiązki zakonne i misje kościelne. Przebywa w Ingolsztadzie, Wiedniu, Pradze, w Rzymie i w Messynie na Sycylii. Jest pierwszym prowincjałem nowo utworzonej prowincji niemieckiej jezuitów. W kontekście toczących się wówczas dyskusji międzywyznaniowych z protestantyzmem wykorzystywał wszelkie okoliczności, by głosić autentyczną naukę Kościoła. W sposób kompetentny bronił wiary katolickiej i umacniał ją przez swoje pisma i kaznodziejstwo. Wśród jego licznych dzieł najważniejszym wydaje się być Katechizm, wydany w trzech różnych wersjach dostosowanych do możliwości intelektualnych jego adresatów. Był również wydawcą dzieł Cyryla Aleksandryjskiego. Ostatnie lata życia spędził we Fryburgu Szwajcarskim. Zmarł w 1597 r. Jego beatyfikacji dokonał papież Pius IX. Papież Leon XIII ogłosił go „drugim Apostołem Niemiec”, a Pius XI kanonizował go i ogłosił doktorem Kościoła.

Zastanawiając nad powodzeniem misji św. Piotra Kanizego, Benedykt XVI zauważył, że wynikało ono ze ścisłego zjednoczenia z Chrystusem i Kościołem, ze świadomości, że w tym trudnym zadaniu, które powierzył mu św. Ignacy, jest on kontynuatorem misji apostołów.
„Przed wyjazdem do Niemiec udał się do Rzymu, do Bazyliki św. Piotra, by prosić o błogosławieństwo apostołów Piotra i Pawła – przypomniał Benedykt XVI. – Tak pisze o tym w swoim dzienniku: «Poczułem tam, że dzięki wstawiennictwu tych przemożnych orędowników otrzymałem wielkie pokrzepienie i łaskę. Oni potwierdzili mą misję w Niemczech i odniosłem wrażenie, że udzielają mi łaskawego wsparcia jako apostołowi Niemiec. Ty sam wiesz, Panie, na ile sposobów i ile razy tego jednego dnia powierzyłeś mi Niemcy, do których mnie posłałeś i dla których ja pragnąłem żyć i umrzeć»” – mówił Papież.

Ojciec Święty zauważył, że główną formą apostolatu, którą podjął Kanizy było kształtowanie sieci jezuickich kolegiów. Prowadził również posługę wśród najbardziej wpływowych osób swej epoki. Towarzyszył między innymi kard. Hozjuszowi, kiedy ten był papieskim legatem u cesarza Ferdynanda. Jako wysłannik papieża odwiedził również Polskę. Zawsze wykazywał się wielką wrażliwością. Odróżniał na przykład świadomą apostazję od utraty wiary, za którą człowiek nie ponosi winy. Do tej drugiej kategorii zaliczał on większość Niemców, którzy bez własnej winy przeszli wówczas na protestantyzm – zauważył Papież.

W słowie do Polaków Benedykt XVI nawiązał do przypadającego w tym tygodniu dnia chorych.

„Serdecznie witam pielgrzymów polskich! W piątek przypada wspomnienie Matki Bożej z Lourdes i Światowy Dzień Chorego. W modlitwie polecajmy Niepokalanej Matce chorych i tych, którzy z miłością pochylają się nad nimi w szpitalach, w domach opieki i w rodzinach. Zobaczmy w twarzach osób chorych oblicze cierpiącego Chrystusa. Niech umacniają nas słowa św. Piotra: «Krwią Jego ran zostaliście uzdrowieni» (1 P 2, 24). Wszystkim chorym, wam tu obecnym i waszym bliskim z serca błogosławię”.

Na zakończenie audiencji Benedykt XVI pozdrowił też krótko biskupów z Ruchu Focolari uczestniczących w swym dorocznym spotkaniu w Castel Gandolfo. Był wśród nich ordynariusz płocki bp Piotr Libera.